Sekar is mentor bij Dreamhouse. Hij vertelt over de situaties die hij tegenkomt bij bezoeken aan families en kinderen.
Help een stille coronaramp voorkomen. Geef ook!
Wat me het meest raakte van het werken om Covid-19 te bestrijden, zijn de verhalen van de families die hun inkomstenbron verloren omdat ze thuis moesten blijven. Deze families zijn dagelijkse arbeiders die elke dag hun brood verdienen. Als ze thuis moeten blijven, verdienen ze niets. Het deed me pijn hun wanhoop te zien. Ook toen ik de kinderen zag die de online lessen van hun school niet konden volgen omdat ze geen smartphone of laptop hebben. Deze kinderen waren zo blij toen we ze bezochten, hoewel we niet veel met hen konden doen. Het voelde zo goed om te zien dat ze dolblij waren met een simpele handwerkactiviteit of gewoon een spelletje UNO.
Offer
Als christen raak ik geïnspireerd door het paasverhaal. Het offer dat Christus bracht als bewijs van Gods grote liefde voor de mensheid, zou een voorbeeld voor mij moeten zijn, mijn egoïsme opzij moeten zetten en voor anderen in nood moeten zorgen. Eerlijk gezegd baarde de pandemie mij zorgen. Soms maakte ik me zorgen over mijn eigen gezondheid, uit angst dat ik het virus ook zou oplopen. Maar voor mij betekent geloof in Christus het in praktijk brengen. Ik moet de nodige voorzorgsmaatregelen nemen met betrekking tot mijn veiligheid en gezondheid, maar daar mag ik niet mee stoppen. Ik moet doen wat ik kan om mensen te helpen die kwetsbaarder zijn dan ik.
Bergen
Ik herinner me ook een tekst over geloof in Matteüs 17:20. Er is maar een klein beetje geloof voor nodig om een berg te verplaatsen. Ik kan misschien niet veel doen, maar met de kleine hoeveelheid zorg die ik kan bijdragen, wil ik de bergen van angst en wanhoop zien verdwijnen bij de gezinnen en de kinderen voor wie we zorgen.
