Fryslân foar Rwanda

Wat begon als een opvangcentrum voor weeskinderen na de genocide van 1994 in Rwanda, groeide uit tot een stevige organisatie voor kinderen en verzorgers, die te maken hebben met hiv en kinderen die geen veilig thuis hebben. Kinderen worden thuis bezocht, krijgen hulp op school. Verzorgers ontvangen steun met goed voedsel, inkomen en een zorgverzekering. Via sport en spel leren kinderen omgaan met hun ziekte. Want ook als je met hiv besmet bent, ligt er nog een hele toekomst voor je.

In het kleine dichtbevolkte Afrikaanse land Rwanda leeft zeventig procent van de inwoners van de landbouw. Omdat er te weinig grond beschikbaar is voor alle inwoners, leeft veertig procent onder de armoedegrens. Met de genocide van 1994 nog vers in het geheugen, is er nog veel onderling wantrouwen tussen inwoners. Rwandese diaconessen ondersteunen de armste boerengezinnen in hun regio: de zusters trainen ieder jaar 150 boeren en boerinnen. Zij kunnen hun gezinnen beter voeden en verdienen voldoende geld om hun kinderen naar school te laten gaan.

Jongeren, armen en slachtoffers van de genocide. De Presbyteriaanse Kerk in Rwanda heeft juist extra aandacht voor hen. Veel jongeren hebben te maken met werkloosheid, armoede en geweld. Ze krijgen trainingen om hun talenten te ontdekken en te versterken. De kerk leert arme gemeenteleden hoe ze met betere landbouwmethoden en via spaargroepen hun levensomstandigheden kunnen verbeteren. Voor mensen met trauma’s vanwege de genocide van 1994 organiseert de kerk zogenaamde ‘Lichtgroepen’, zodat daders en slachtoffers weer samen verder kunnen.