Klimaatverandering en toenemende droogte maken het leven voor het herdersvolk Karamojong in het droge noordoosten van Oeganda steeds lastiger. Hun kinderen belanden daardoor regelmatig op straat in grote steden. Kerk in Actie werkt samen met drie Oegandese organisaties die dit probleem aanpakken.
Voorkomen is beter dan genezen. Daarom zetten we alles op alles om te zorgen dat moeders niet uit het droge noordoosten van Oeganda naar de hoofdstad vertrekken om daar met hun kleine kinderen op straat te belanden. We helpen hen en terugkeerders om een bestaan op te bouwen in hun geboortedorp. Sommige vertrekken vanwege huiselijk geweld. Als we dat bij de wortel aanpakken voorkomen we nieuwe straatkinderen in Kampala. Doe je mee?
Veel Oegandese straatkinderen komen uit de droge streek Karamoja in het noordoosten van Oeganda. De Karamojong die van oudsher nomaden en veetelers zijn, kunnen daar steeds moeilijker overleven en weten weinig van landbouw. Kerk in Actie zet zich in om straatkinderen op te vangen en terug te brengen naar familie en school. Maar belangrijker is het om nieuwe migratie te voorkomen. Hoe pakken we dat aan in samenwerking met de Oegandese hulporganisaties?
Zondag 6 juni wordt in veel gemeenten gecollecteerd voor vrouwen in Noord-Oeganda. Door de coronacrisis zijn hun omstandigheden in veel gevallen verslechterd. De Mothers Union wil de komende tijd daarom weer volop investeren in hulp en trainingen.
Ook in Oeganda is 2020 geen makkelijk jaar geweest. Toch konden de Oegandese partners van Kerk in Actie straatkinderen uit Karamoja opvangen, terugbrengen naar hun geboortedorpen in het droge Karamoja en hen daar steunen om een beter bestaan op te bouwen? Goed nieuws is ook dat voorkomen werd dat nieuwe kinderen op straat belandden.
Christine is opgegroeid in een klein dorp in het droge noordoosten van Oeganda. Dat dorp bestaat uit een aantal lemen huizen. Het leven is er hard, omdat aan alles tekort is. Door alle problemen is er ook veel huiselijk geweld. Als Christine 10 jaar is, wordt ze op straat gezet door haar ouders. Ze besluit naar de grote stad Kampala te reizen, een lange reis van twee dagen per bus. Ze hoopt daar een beter leven te krijgen, maar ze dat blijkt niet zo makkelijk als gedacht. Ze belandt op straat.
De jarenlange burgeroorlog, het huishoudelijk geweld, de armoede en de droogte maken het leven in een Noord-Oegandees dorp zwaar. Vrouwen nemen meestal een ondergeschikte positie in, terwijl er veel op hun schouders rust: de zorg voor hun kinderen, hun man, het gezinsinkomen en de huishouding. De Mothers' Union is het vrouwennetwerk van de Orthodoxe Kerk, die hier verandering in brengt, bijvoorbeeld in het leven van Rose.
Mensen die met veel geweld te maken krijgen, hebben vaak moeite mensen te vertrouwen en weer lief te hebben. Dertig jaar lang maakte de terreurgroep Het Leger van de Heer het noorden van Oeganda onveilig. Groepen gewapende mannen plunderden, moordden, verkrachtten en ontvoerden kinderen. Veel Oegandezen zijn hals over kop gevlucht en in vluchtelingenkampen elders in het land beland. Ze lieten huis en haard en moestuin achter. Maar waar leef je dan van? Esthers 16-jarige broer werd er op uitgestuurd om de oogst van hun overhaast achtergelaten grond binnen te halen, nu 19 jaar geleden. Hij keerde nooit meer terug. Een wond die nooit heelt. Iedere familie heeft zo eigen trauma’s te verwerken.