Het is 30 jaar geleden dat de genocide van Hutu’s op Tutsi’s plaatsvond in Rwanda. Op 7 april gaan in Rwanda weer honderd dagen van herdenken in, want dit mag nooit meer gebeuren. In Rwandese kerken is verzoening nog een dagelijks terugkerend thema. Dominee Jerome Bizimana vertelt hierover in een tv-uitzending van Petrus in het land.
Het trauma van de genocide in 1994 in Rwanda drukt nog steeds op overlevenden, daders, jong en oud. Veel daders zijn berecht. Sommigen zijn teruggekeerd naar hun dorp, zoals Elias. Hij neemt deel aan de gespreksgroep in zijn kerk. “Verzoening en vergeving zijn voor mij erg belangrijk.”
Vraag jij je wel eens af of je vandaag of morgen genoeg te eten hebt? Sta daar eens bij stil rond Wereldvoedseldag, 16 oktober. Voor bijna 30 procent van de wereldbevolking is dat namelijk niet vanzelfsprekend. En 735 miljoen mensen lijden regelmatig honger. Vooral voor kinderen onder de 5 jaar kan dat nare gevolgen hebben voor de rest van hun leven. Overheden doen er alles aan om ondervoeding bij kinderen tegen te gaan, zoals bijvoorbeeld in Rwanda.
Dominee Pascal Bataringaya zwaait met zijn Rwandese paspoort. "Vroeger stond hier mijn etnische achtergrond in, maar na de genocide van 1994 is dat afgeschaft. Vraag het mijn kinderen van 17, 19 en 25 jaar. Zij zijn na de genocide geboren en voelen zich Rwandees." Dat voelt als een bevrijding na alles wat er gebeurt is. Toch blijven gesprekken over verzoening nog steeds van groot belang binnen Rwandese kerken, want het verleden wis je niet zomaar uit. Daarom ondersteunt Kerk in Actie dat van harte.
Op welke manier zetten christenen over de hele wereld zich in voor hun omgeving? Petrus portretteert in aanloop naar de 11e Assemblee van de Wereldraad van Kerken inspirerende mensen uit binnen- en buitenland. Deze week: zuster Marie Louise Niyonsenga uit Rwanda.
Waar in Nederland nog maar weinig meiden besluiten om in het klooster te gaan, is dat in Rwanda wel anders. De Rwandese zusters diaconessen zijn gerespecteerde zelfstandige goed opgeleide vrouwen in dienst van God en de mensen. Voor menig meisje een lichtend voorbeeld. Zo ook voor de jonge Pauline.
Evariste uit Rwanda is getrouwd en heeft drie kinderen. Sinds hij de landbouwtraining van de Rwandese zusters volgde, kan hij zijn gezin beter onderhouden. “Wij kunnen nu leven van de opbrengst van het land. We verdienen extra geld door groenten te verkopen. Daardoor kunnen we nu de ziektekostenverzekering en de school voor de kinderen betalen, zorgen dat er elektriciteit is in ons huis, en geld opzij leggen voor moeilijke tijden.”
Zeventig procent van de bevolking in Rwanda is jonger dan dertig jaar. Wil het land vooruit komen, dan moeten ze opgeleid worden en werk vinden. “Als kerk bieden we onze jongeren allerlei mogelijkheden.” vertelt jongerenwerker Epimaque. “Zij kiezen wat ze willen doen, wij helpen hen ontwikkelen. Zo groeien ze stap voor stap. Als ze iets willen wat we nog niet aanbieden, bekijken we of we dat kunnen regelen.”
Janny Oorebeek geeft een aantal weken trainingen aan zondagsschoolleiders in Rwanda. Ook tijdens haar laatste dagen in Rwanda kan Janny verschillende kerken bezoeken en van advies voorzien voor het zondagsschoolwerk.
Na een verblijf van vijf weken verblijf en les geven in Rwanda zijn Gerard en Auli van 't Spijker weer terug in Nederland. Auli gaf de theologiestudenten les in pastoraat, Gerard in islam. Ze blikken terug op hun ervaringen.