‘Koud hè in Nederland? Dat zal wel wennen zijn!’ Dat hebben we deze weken vaak gehoord. In Zambia inderdaad geen harde hagelbuien en gure windvlagen. Maar koud hebben we het in Nederland niet gehad. Integendeel, vele ontmoetingen voelden als een warm bad.
Theologiedocenten in Zambia
Eens in de maand komen alle vrouwen van de kerk bij elkaar in precies dezelfde kleren: zwarte schoenen, een zwarte rok, witte blouse met grote kraag en een zwarte hoofddoek – oorbellen of een ketting zijn niet toegestaan.
Ik erger me dat ik vroeg wakker ben: na een drukke week had ik nog graag een paar uur geslapen. Ik doe nog een poging maar de slaap dekt me niet meer toe.
Thalie kan het niet bevatten maar het is echt zo, na jaren omhelsde ze Marike op 15 februari weer: ‘Ongelooflijk, we zijn samen in Zambia. Wie had dat ooit gedacht?’
Vrijdag 24 januari hoorden we dat hij ziek was, ds. Gerald Phiri, een collega op Justo Mwale University. De volgende morgen kregen we het bericht dat hij was overleden. Zo snel kan het gaan.
Na zeven weken vakantie zijn de studenten weer terug op Justo Mwale voor een nieuw studiejaar. Bij vakantie denk ik aan uitrusten en relaxen. Maar het was vaak anders voor de studenten…