Ik kan me nog goed de verwarring voor de geest halen van ons eerste jaar hier. Als we ergens nieuw verschenen, werd ik voorgesteld als de Nederlandse dominee van de Redeemer Church, die de Nederlandse gemeente zou starten, zoals er ook een Duitse, Engelse, een Arabische en een Deense gemeente is. Het bracht me in verlegenheid, want ik ben helemaal geen dominee en het was ook niet de bedoeling vanuit de Protestantse Kerk om in Jeruzalem een Nederlandstalige kerk op te zetten. Maar ja, dat ga je niet bij je eerste kennismaking al op tafel gooien.
Vorige week is naar de gemeenten die mijn uitzending de afgelopen jaren, of in sommige gevallen helaas korter, hebben gevolgd de volgende brief verzonden:
Aan het einde van 2018 was ik een aantal weken op verlof in Nederland en mocht ik op verschillende plaatsen komen vertellen over mijn werk bij COMIN – de afgelopen jaren. Ik had een uitgebreide presentatie gebouwd die ik per gelegenheid aanpaste (want soms heb je een uur, en dan weer een kwartiertje…). Velen vroegen na de presentatie naar de tekst. Maar die bestond alleen in mijn hoofd en niet op papier. Dat is een van de dingen die ik in Brazilië goed heb geleerd: niet vastzitten aan m’n papier. Maar de beelden waren wel nodig, hoor, om de volgorde een beetje samenhangend te houden. Hierbij, een poging om mijn verhaal, in het kort op virtueel papier te zetten.
Vrijdag 24 januari hoorden we dat hij ziek was, ds. Gerald Phiri, een collega op Justo Mwale University. De volgende morgen kregen we het bericht dat hij was overleden. Zo snel kan het gaan.
Theologiedocenten in Zambia
Vandaag moest ik ineens denken aan een kakkerlakkensituatie (leuk woord voor scrabble) van vorig jaar, en het leek me leuk om te delen. Misschien wat onsmakelijk, dus lees even niet verder als je nog moet eten.
De betrokkenheid bij een AZC en de komst van asielzoekers leidde in de Protestantse Gemeente Roermond tot vele nieuwe gezichten. De gemeente, toch wel wat gewend als kerk van arbeidsmigranten gevormd uit ‘protestanten van boven de rivieren’, telt inmiddels leden uit meer dan 13 nationaliteiten waarvan zo'n 40 mensen een niet-westerse achtergrond hebben, leerde opnieuw de basics van gemeente-zijn (geloofsoverdracht, onderlinge aandacht, diaconaat en samenwerking met andere kerken) vorm te geven.
In Leidschendam-Voorburg werken kerken samen met de gemeente en andere organisaties om vluchtelingen hier hun weg te laten vinden. Ze overleggen samen in een coördinerend platform: ‘Welkom in LV’. Ze helpen mee om taalmaatjes te vinden voor de statushouders. Een bijzonder initiatief is een reizende tentoonstelling met persoonlijke verhalen van statushouders en hun maatjes die op 23 november werd geopend.
Hoe kun je vanuit je gemeente contacten leggen met bewoners van het Asielzoekerscentrum, en iets opzetten voor de kinderen? Tips en trucs vanuit de Amersfoortse Bergkerk, die al jarenlang elke woensdag een knutselmiddag organiseert voor de kinderen van het AZC.
“Waar woon je liever in Indonesië of in Nederland?” Deze vraag krijg ik regelmatig gesteld hier in Indonesië. Meestal beantwoord ik deze vraag met zoiets als “allebei de landen hebben zo hun mooie en minder mooie kanten”. Deze vraag schoot me te binnen nu we op de drempel staan. De drempel van Indonesië en Nederland.
Na zeven weken vakantie zijn de studenten weer terug op Justo Mwale voor een nieuw studiejaar. Bij vakantie denk ik aan uitrusten en relaxen. Maar het was vaak anders voor de studenten…