Doorgaan naar hoofdinhoud subline-curl

Alleen God kan ons helpen

Het conflict over Nagorno-Karabach is weer ontbrand. Armeniërs en Azeri’s zijn in een dodelijke strijd verwikkeld om de enclave. Aan de Near East School of Theology (NEST) in Beiroet studeren twee jonge mannen uit Armenië. Ik vroeg hen om hun visie op de situatie.

Armen Missakyan legt uit dat oorlog al een tijdlang in de lucht zat. “In de afgelopen twee jaar heeft Azerbeidzjan herhaaldelijk gedreigd. Een week geleden werd duidelijk dat het land zich voorbereidde op oorlog. Nu is het zover gekomen en zijn er al veel doden gevallen.”

De meeste studenten aan de NEST zijn al te bekend met oorlog en geweld. Er studeren hier jonge mensen uit Syrië, Libanon, Palestina en Armenië. Ze hebben stuk voor stuk veel meegemaakt. Ondanks alles willen zij de kerken in hun landen dienen.

Armen is bezorgd over zijn schoonfamilie in Artsakh, zoals de Armeniërs Nagorno-Karabach noemen. “Het is er gevaarlijk. Er zijn ook burgerslachtoffers gevallen. We hebben de familie van mijn vrouw weten te overtuigen het gebied te verlaten. Ze zijn nu onderweg naar Yerevan, waar ze door mijn familie zullen worden opgevangen.” Er staat veel op het spel voor de Armeniërs. “Het mooie Artsakh is deel van ons moederland. Al sinds de eerste eeuw wonen hier Armeniërs,” vertelt historicus Khachik Nazaryan. “Bovendien heeft de regio strategische betekenis. Als Artsakh wordt veroverd, dan ligt de weg naar Armenië zelf open.”

“Het is een ongelijke strijd,” benadrukt Khachik. “Turkije steunt Azerbeidzjan openlijk met de modernste wapens. De wereld kijkt stil toe. Niemand roept Turkije en Azerbeidzjan een halt toe. Armenië staat er alleen voor. Alleen God kan ons helpen.” Armen voegt hier aan toe dat Turkije jihadistische strijders vanuit Noord-Syrië naar Azerbeidzjan heeft overgebracht. Rusland, de traditionele bondgenoot van Armenië, doet vooralsnog niets. “Dit is een overlevingsstrijd. Er wonen 120.000 Armeniërs in het gebied. Onze existentie staat op het spel.” De emotie is hoorbaar Armens stem.

Armen en Khachik hebben in het verleden allebei in het leger gediend. Als ze nu niet in Libanon waren voor hun theologiestudie, dan zouden ze spoorslags naar het front gegaan zijn. “Ik zou de eerste zijn om me te melden en aan de grenzen te vechten,” zegt Khachik. Armen legt uit dat hij geen gewetensbezwaren heeft: “Ik weet dat Jezus ons vraagt om onze vijanden lief te hebben. Maar we zijn nu geroepen om onze gezinnen te beschermen.” Khachik is het hiermee eens: “We willen alleen maar in vrede in ons land wonen. We willen de Azeri’s liefhebben en in vrede met hen samenleven. Maar zij lijken dat niet te begrijpen.”

Op de foto: Armen en Khachik

Was deze informatie zinvol?
We hebben je feedback ontvangen, dankuwel!

Om deze pagina verder te verbeteren zijn wij benieuwd waarom u deze pagina wel of niet zinvol vond. U kunt ons helpen door de onderstaande vragen in te vullen.

Mogen we je contactgegevens voor eventuele verdere vragen? (niet verplicht)

Andere verhalen

Uit dit project