Arash: ‘We kunnen iets voor elkaar betekenen’
Arash is een 34-jarige vluchteling uit Iran en wil graag zijn verhaal delen. Hij is het Nederlands nog niet zo machtig, maar doet erg zijn best om de taal te leren. Hij hunkert naar contact met anderen.
Hoe ervaar je jouw verblijf in Nederland?
In Iran heb ik economie gestudeerd en had daar op zich een goede baan. Maar ik ben gevlucht om vrijer te kunnen leven. Als christen kreeg ik steeds vaker problemen met de politie en zag in mijn land voor mijzelf geen toekomst meer. Met een vals paspoort en hulp van een mensensmokkelaar ben ik via Rusland naar Nederland gevlogen. Op hoop van zegen.
Ik ben nu een jaar en vier maanden hier. Eerst heb ik een tijdje in AZC Den Helder gezeten, maar was daar niet op mijn plek. Hier in Utrecht wel, maar ik heb helaas geen vaste verblijfplaats. Ik slaap soms bij vrienden en kennissen, maar regelmatig ook op straat als het niet anders kan. Ik heb me ingeschreven voor de nachtopvang, maar ik moet nog vier maanden wachten. Ik wil graag wonen en werken in Nederland, maar dat is ingewikkeld zonder papieren.
Wat heb je ontdekt in de tijd dat je hier bent?
Ik zou hier heel graag willen blijven, maar mijn toekomst is nu nog onzeker. Niet alleen vanwege mijn papieren, maar ook omdat ik ziek ben. Zes jaar geleden kreeg ik een auto ongeluk. Ik heb nog altijd een pijnlijk been en loop moeizaam. Ik krijg geen medicijnen, want het is niet duidelijk wat ik precies mankeer. Ik heb veel rust nodig en kan niet teveel lopen. Maar hoe kun je goed uitrusten zonder dak boven je hoofd?
Overdag word ik goed opgevangen. Bij Villa Vrede, maar ook bij de Sint Jozefkerk en de Rafaëlkerk. Pastor Chris en pastor Koos zijn belangrijke mensen voor mij. Ze helpen door echt naar me te luisteren en door Bijbelstudie met mij te doen. Ik ben heel blij met hun steun.
Wat betekent Villa Vrede voor jou?
Ik doe vrijwilligerswerk bij Villa Vrede, ik kook, zet koffie en maak schoon. Ik leer hier Nederlands en dat wil ik ontzettend graag leren om gemakkelijker contact te leggen.
Welke talenten heb je?
Vroeger in Iran werkte ik op kantoor in een fabriek en moest ik via de computer orders plaatsen. Maar ik vind sociaal werk eigenlijk veel leuker. Contact maken met Nederlanders en anderen om hun cultuur beter leren kennen. Verder lees ik graag boeken en speel ik biljart. Maar dat is meer een hobby.
Wat zou je andere mensen wil meegeven?
Ik zou me graag verdiepen in andere culturen en mensen iets mee willen geven van mijn eigen Iraanse cultuur. Ik vind die uitwisseling belangrijk. We zijn allemaal mensen die iets voor elkaar kunnen betekenen.
Als je burgemeester van Utrecht of minister-president van Nederland was, wat zou je doen?
Dat is een moeilijke vraag waar ik geen antwoord op heb. Ik zie op dit moment geen enkele mogelijkheid om iets te veranderen. Ik kan me dat gewoon niet voorstellen.
Wat is jouw hoop voor de toekomst?
Ik hoop dat ik een vaste woonplek in Utrecht kan krijgen zonder kans op uitzetting, dat hier kan studeren of werken. Inmiddels heb ik een aardig netwerk in Utrecht, ik ken diverse mensen in de katholieke kerk. Maar ik wil hen niet overvragen. Ik wacht geduldig af wat er op mij afkomt. Ik heb vertrouwen.
Dit is een verhaal van Villa Vrede in Utrecht, gemaakt door Gottfrid van Eck, pr-vrijwilliger bij Villa Vrede. Villa Vrede is een partner van Kerk in Actie. De bezoekers van Villa Vrede hebben ieder een uniek verhaal en op deze pagina delen enkele bezoekers hun verhaal met jou.
Tip: In het boek Stil leven van STIL-Utrecht staan ontzettend veel mooie verhalen van ongedocumenteerden. Velen van hen komen/kwamen bij Villa Vrede.
Foto: taalles in Villa Vrede (de personen op de foto komen niet in het verhaal voor)
