Doorgaan naar hoofdinhoud subline-curl

Back to basics in Roermond

De betrokkenheid bij een AZC en de komst van asielzoekers leidde in de Protestantse Gemeente Roermond tot vele nieuwe gezichten. De gemeente, toch wel wat gewend als kerk van arbeidsmigranten gevormd uit ‘protestanten van boven de rivieren’, telt inmiddels leden uit meer dan 13 nationaliteiten waarvan zo'n 40 mensen een niet-westerse achtergrond hebben, leerde opnieuw de basics van gemeente-zijn (geloofsoverdracht, onderlinge aandacht, diaconaat en samenwerking met andere kerken) vorm te geven.

Warme contacten met AZC bewoners - Blijf je zitten of ga je erop af?
“We hebben meerdere AZC’s hier in de regio,” vertelt Gerben Huberts, diaconaal taakdrager, “onze gemeente heeft contact met het AZC Baexem. Een andere gemeente (de Christengemeente) is betrokken bij het AZC in Echt”. Huberts is al zeven jaar betrokken bij het AZC. Hij doet er bezoekwerk, geeft bijbelstudie, maar helpt mensen ook af en toe heel praktisch aan een fiets, of ongedocumenteerden aan medische zorg. Ook gaat hij wel eens mee naar rechtszittingen om over de geloofwaardigheid van een bekering van een asielzoeker te getuigen. Als mensen moeten verhuizen naar een ander AZC zorgen ze voor een warme overdracht aan een andere gemeente. “Wij gaan actief naar de mensen toe”, zegt Huberts, “we blijven niet in onze kerk zitten af te wachten af er wel mensen komen”.

Intercultureel, wat doet dat met je gemeente?
“Onze kerk in Roermond telt inmiddels leden uit meer dan 13 nationaliteiten waarvan zo'n 40 mensen een niet-westerse achtergrond hebben”, vult Judith van den Berg, de predikant, aan. “Vanouds hebben we gemengde huwelijken van protestanten en katholieken, maar de laatste jaren wonen hier ook steeds meer kennismigranten / internationale werknemers. Door de nieuwkomers gaan de gemeenteleden actiever naar elkaar omzien.

We hebben ongeveer 700 leden die verspreid wonen over de stad en een dertigtal dorpen. Als predikant ben ik soms een half uur met de auto onderweg naar een pastoraal bezoek. Die veelkleurigheid doet ons nadenken over onze missie als gemeente, waarom doe je dit, hoe ben je kerk, wat is je motivatie?”

“Er is interculturele, en ook interreligieuze ontmoeting. Van één van onze leden zijn vrouw en kinderen moslim. Zijn vrouw wilde ook graag de dienst bijwonen waarin we het avondmaal vieren. Maar vanuit haar geloof kan ze mannen geen hand geven. We zijn intensief met elkaar in gesprek gegaan, hebben de betekenis van het avondmaal doorgesproken. Ze was er wél bij in de dienst, bleef op de voorste rij zitten toen we in de kring stonden.”

“Het heeft ook gevolgen voor onze liturgie. We heten mensen standaard zowel in het Nederlands als het Engels welkom. Bij de voorbeden, er wordt veel gebruik gemaakt van het voorbedenboek, lichten we ook de persoonlijke situatie even toe. En mensen komen speciaal naar de cantorij om Nederlands te leren en het geloof zingend uit te dragen.”

Hoe zijn jullie betrokken op elkaar?
Grieta Gootjes, diaken, vertelt: “Vorig jaar hebben we een maaltijd georganiseerd van gemeenteleden met bewoners van het AZC. Omgekeerd komt een mevrouw uit het AZC helpen schoonmaken bij een gemeentelid dat ziek is geworden. We zorgden voor onderdak voor een gezin dat na afwijzing van hun eerste asielaanvraag in afwachting was van een tweede procedure. Er zijn mensen die taalmaatje zijn voor elkaar. Iemand haalt een AZC-bewoner op met de auto zodat ze zich samen in kunnen zetten bij Stichting Emmaüs, tweedehandsspullen. Een gemeentelid dat dierenarts is, heeft een Iraanse man, die in Iran ook dierenarts was, stage bij hem laten lopen.” Grieta: “Het helpt enorm als je voor mensen een ‘kruiwagentje’ kunt zijn, bemiddelen, contact leggen om aan de slag te komen bij een werkgever. Een ander voorbeeld. Een moslima kwam in het ziekenhuis. Dan bezoeken we die ook. Die vrouw heeft dat zo gewaardeerd.”

Samen met anderen
Judith: “We doen ook mee aan het maatschappelijk platform hier in Roermond. Daarin werken we als kerken samen met maatschappelijke organisaties als de Voedselbank, de woningcorporatie, en de gemeente Roermond. Door de samenstelling van de gemeente komen we meer noden op het spoor dan onze diaconie aankan. Een asielzoeker ingeschreven in onze kerk, kreeg een verblijfsstatus en verhuisde met zijn uit Iran overgekomen gezin naar een andere (burgerlijke) gemeente. Kort daarna overleed hij. Gemeentes zijn gebonden aan regels rondom gemeentelijke begrafenissen. Met die gemeente is de afspraak gemaakt dat zij de begrafenis betalen en onze kerk het graf. Met hulp van alle diaconieën in onze regio hebben we dit werk kunnen financieren. We staan van harte open om een partnerschap met andere gemeenten aan te gaan. Toen ik voor Kerk in Actie op Timor en Sumba werkte heb ik gezien hoe gemeenten elkaar daar onderling helpen.”

Verrijkend voor je geloof - samen onderweg
Gerben: “Mensen doen je ogen open voor wat je in je geloof al wist, maar wat een gewoonte was geworden. ‘Hé kijk jij zo tegen een bepaalde bijbeltekst aan?’ Dat is heel bijzonder.” Diaken Grieta vult aan: “Ik ben soms jaloers op de kracht van het geloof van de mensen in het AZC, ondanks alles of juist door wat ze meemaken.” Judith: “Natuurlijk gaat het niet vanzelf. Er waren mensen die moesten wennen aan de nieuwe gezichten in de dienst. Toen steeds meer asielzoekers onze erediensten bijwoonden klonk van sommige kerkleden :" Dit is mijn kerk niet meer". Dat geluid is verstomd. Het is een groeiproces. Je hoort nu juist mensen zeggen: ‘als de nieuwkomers er niet bij waren gekomen, hadden we de kerk al moeten sluiten’. Zo zijn we samen onderweg als lichaam van Christus.”

 

Was deze informatie zinvol?
We hebben je feedback ontvangen, dankuwel!

Om deze pagina verder te verbeteren zijn wij benieuwd waarom u deze pagina wel of niet zinvol vond. U kunt ons helpen door de onderstaande vragen in te vullen.

Mogen we je contactgegevens voor eventuele verdere vragen? (niet verplicht)

Andere verhalen

Uit dit project