Bezoek uit Nederland

Mathieu en Punny uit de Protestantse Gemeente Waddinxveen kwamen rond de Kerst een bezoek brengen aan Lampung. Ze zochten o.a. de jongeren en ds. Erik op die in 2016 een bezoek aan hun gemeente brachten in Nederland. Ook kwamen ze bij ons langs in Pugungraharjo. Een verslag en foto's van Mathieu en Punny.

Op bezoek bij Rossinda
Op 20 december kwamen we aan in Jakarta, waar we werden opgehaald van het vliegveld door de vader van Rossinda en een vriend van haar die beter Engels spreekt. Zij brachten ons naar het hotel, waarna we na werktijd Rossinda bij ons hotel ontmoetten. Met haar gingen we naar het huis waar haar ouders tijdelijk verblijven met haar zus en twee neefjes, omdat haar twee-jarige neefje wordt behandeld voor kanker. Dit huis mogen zij gebruiken gedurende de behandeling t/m februari. Bijzonder om te zien hoe vanzelfsprekend de familie bij elkaar komt en zij een huis van een vriend kunnen gebruiken, om de zorg van de moeder te verlichten, terwijl de vader doorwerkt in Lampung om de kost te verdienen. De behandeling wordt dan wel gedekt door de verzekering, maar overige kosten gaan gewoon door. De behandeling slaat gelukkig goed aan.

Op bezoek bij Kristina
Een dag later vliegen we naar het vliegveld van Lampung, waar we enthousiast verwelkomd worden door een nerveuze Kristina. Een nieuwe droom is voor haar uitgekomen: Na haar onvergetelijke bezoek aan Nederland, is er nu bezoek uit Nederland om bij haar een aantal nachten te verblijven. Maar voor we naar het huis van haar vader in Metro gaan, worden we eerst getrakteerd op een diner. In het huis zien we tal van herinneringen aan haar tijd in Nederland, evenals op de achtergrond van haar smartphone.
Na een prima overnachting staan we vroeg op voor een druk programma: eerst naar de oom en tante van Kristina, die tegenover haar wonen. Vervolgens naar de machinefabriek van een broer van een vriendin en kennismaken met de hele familie. In het familiebedrijf maken ze machines voor casave-processing. Een prachtig bedrijf met een nieuwe zelfontworpen en -gebouwde bedrijfshal met twee 10 tons bovenloopkranen.
Na nog meer vriendinnen opgehaald te hebben gaan we naar een strand op twee uur rijden van Metro, waar de muggen behoorlijk actief zijn. Helaas zien we ook hier de wereldwijde vervuiling door de plastic-soep. Het water was echter heerlijk van temperatuur en nog altijd bijzonder helder.
Om 5 uur vertrokken we van het strand, weg geplaagd door de regen, niet wetend dat enkele uren later een tsunami de kust van Lampung zou bereiken met vele tientallen doden tot gevolg in Lampung. Weliswaar zaten wij nog een aantal kilometer van de zwaarst getroffen plaats, maar de zeebeving zal daar eveneens ongetwijfeld een flinke golf hebben veroorzaakt.
Na het strandbezoek, en weer twee uur terugrijden naar Metro, naar het huis van een vriendin, waar we thee drinken. Daarna naar het huis van de dominee voor een kennismaking en een maaltijd. In de kerk tegenover het huis oefent het jeugdkoor hun werkelijk prachtige liederen voor de kerstdienst. Na de repetitie wil het hele koor, zoals overal waar we komen, graag met ons op de foto en krijg ik de vraag gesteld of ik nog een vrijgezelle broer heb.
Tot slot nog een bezoek aan de broer van de vriendin van de machinefabriek, die in een prachtig huis woont, waar overigens geen bad of douche in de badkamer aanwezig is, maar wel een westers toilet.

Op bezoek bij Aston
De volgende dag vertrekken we wederom vroeg naar Aston in Kotabumi, een reis van ruim drie uur over wegen met slechts twee rijstroken, waar het inhalen van vrachtwagens niet altijd eenvoudig is. Ook Aston is zichtbaar vereerd met het bezoek van twee mensen, die hij eerder op de meest bijzondere reis van zijn leven heeft ontmoet. Eveneens hij woont bij zijn ouders, hoewel hij getrouwd is en een dochter heeft. Hij wil namelijk de rubberplantage van zijn vader overnemen en ouderen verhuizen hier niet naar een bejaardentehuis. Voor Aston is dit vanzelfsprekend, maar of zijn vrouw het daar ook mee eens is?
Na weer een goede nachtrust krijgen we van Aston een rondleiding in de buurt waar hij woont; een agrarisch gebied waar iedereen elkaar kent en indien nodig alles deelt. De buurkinderen, die de dag ervoor al nieuwsgierig waren komen kijken naar de vreemde bezoekers, begeleiden ons op de tour. Onderweg is er veel gegiechel, wanneer we andere buurkinderen tegenkomen en een foto maken is nergens een probleem. We komen een groep landbouwers tegen, die in de brandende zon een greppel aan het graven zijn met een landhak op blote voeten en natuurlijk hakken ze nooit in hun voeten, want ze zijn immers zeer bedreven hierin. Tijdens een korte pauze zitten ze gehurkt in de schaduw van de bomen op de grond. We komen langs allerlei landbouwgrond, zoals rijst, maïs, aubergine, diverse fruitbomen, maar vooral cassave, voordat we het bos ingaan van de rubberplantage, waar de muggen opnieuw ruimschoots aanwezig zijn. Hier vinden we ook koffiebomen en palmbomen met palmolienoten en kokosnoten, waarvan we met de sap onze dorst lessen. En we zien hoe ze spiraalvormige groeven gutsen in de schors van de rubberboomstam, waar langzaam maar zeker het witte sap van de boom uit “bloedt”, de grondstof voor rubber. Even verderop een auto die vastzit in een modderplas. Maar i.p.v. de plas te vullen met steen of hout, wordt ervoor gekozen om de auto achteruit te rijden en het later nog eens te proberen.
Na een enigszins zweterige wandeling is het tijd voor siësta. Om 4 uur is de ergste warmte voorbij en gaan we bij de buren badmintonnen. Uiteraard trekken we veel bekijks bij de buurkinderen, die graag met ons meespelen. Door een regenbuitje gaat de daarop geplande voetbalwedstrijd helaas nier door.
Het avondeten wordt evenals de lunch en het ontbijt bereid op een open vuur achter het huis. Zo worden ook de cakes gebakken voor de kerst, door een laagje beslag in een vorm te gieten en met een op het vuur opgewarmde plaat, die op de vorm geplaatst wordt, het laagje beslag gaar te bakken. Dit proces wordt herhaald totdat de cake de juiste dikte heeft , een proces van drie uur. De cake, met liefde bereid en afgewerkt met hagelslag, smaakte dan ook werkelijk verrukkelijk.
Een dag later is het eerste kerstdag, of beter gezegd kerst, want meer dan één dag vrij zit er voor de meeste arbeiders niet in. Overigens geldt dit voor zowel Christelijke Indonesiërs als Islamitische en Hindu’s, die dan ook na de kerstdienst allemaal langskomen in het huis van Aston en zijn ouders om Selamat Natal (prettige kerst) te wensen en uiteraard, het absolute hoogtepunt van het bezoek, met ons op de foto te gaan.
De kerstdienst is een prachtige Indonesische dienst met herkenbare melodieën en een herkenbare liturgie, een schattig optreden van het kinderkoor en een heel mooi solo-optreden van het neefje van Aston. Na de dienst geven alle aanwezigen elkaar een hand om Selamat Natal, of Merry Christmas  te wensen, door een rij te vormen, nadat de oudste gemeenteleden, de ouderlingen en de voorganger ditzelfde gewenst zijn. Astons oma is zichtbaar ontroerd als zij hoort dat de bezoekers uit het verre westen speciaal gekomen zijn om deze kerst met haar kleinzoon te beleven. Even later gaan we bij haar langs en klampt ze ons vast om ons in het Indonesisch te bedanken voor onze komst en ons het allerbeste te wensen. Maar eerst gaan we langs bij de voorganger, die naast de kerk woont in hetzelfde gebouw. Nadat ik hem een foto laat zien van het mooie handwerk bij ons in de kerk, dat onze gemeente heeft ontvangen van de GKSBS gemeente Semuli Jaya, laat hij ons het hongerdoek zien wat Semuli Jaya heeft ontvangen van onze gemeente, samen met een knutselwerkje van de kindernevendienst en nog altijd aan de muur hangt van het zaaltje naast de kerk.

Op bezoek bij ds. Erik
Na het bezoek aan Aston en de gemeente Semuli Jaya, waarmee onze gemeente verbonden is, gaat de reis naar Erik Purba, hier bekend als mr. Erik. Dit is duidelijk een rustpunt in onze reis, gezien hij woont in een huis wat je eerder in het westen, of midden oosten zou verwachten. Zijn vrouw doet er daarbij alles aan om het ons naar de zin te maken en verontschuldigd zich voor de mogelijkheid dat dit bezoek niet aan onze verwachtingen zou voldoen. Integendeel.
Met Erik gaan we op bezoek bij een Hindu familie, die, evenals alle buren, een prachtige tempel in de tuin hebben gebouwd, voor de goden waar zij in geloven. Erik verteld dat er vaak meer geïnvesteerd wordt in de tempels, dan in het woonhuis. Het doel van dit bezoek is om de vrede te bewaren, meer dan te evangeliseren. Aangezien de Christenen in deze omgeving een kleine minderheid vormen, zijn zij een kwetsbare groep, die soms veel hinder ervaren van al te enthousiaste evangelisten, die voor een kort bezoek naar Sumatra komen.
De bewoner verteld dat ook zij actief zijn voor de tsunami slachtoffers, die bijna allemaal Islamitisch zijn, door goederen in te zamelen.
Na een heerlijke maaltijd en de gebruikelijke fotosessie, keren we huiswaarts voor een zeer ontspannen overnachting in de masterbedroom.

Op bezoek bij Henriëtte
In de ochtend laat Erik graag nog even de tuin zien van ong. een halve hectare, vol met fruitbomen en casave, voordat hij ons naar Henriëtte Nieuwenhuis brengt voor een reünie met een deel van de groep, die in 2016 naar Nederland is gekomen. Helaas waren er twee zieken en wonen anderen te ver weg. Roy daarentegen heeft vanaf 5 uur ’s nachts op de scooter gezeten om bij deze reünie aanwezig te kunnen zijn.
De ontmoeting met Henriëtte voelde als thuiskomen, hoewel de maaltijd toch wel heel Indonesisch was met een heerlijk stuk dragonfruit als nagerecht. Goed om te horen dat zij een fantastische tijd heeft beleefd in Indonesië en een belangrijke bijdrage heeft kunnen leveren aan diaconale bewustwording en een enthousiaste vrouwengroep heeft opgericht, die mooie spullen maakt van afval.