Dunia is dankbaar dat haar familie veilig is
Toen hun huis en wijk in Palestina gebombardeerd was, waarbij opa omkwam, had de familie van Dunia (11) en Reyad (12) niets meer te verliezen. Een gezin met 7 kinderen op de vlucht is een spannende onderneming. Nu wonen ze in Griekenland, maar hun toekomst is nog onzeker.
Slecht slapen van alle angstige herinneringen
Dunia vertelt: "Mijn broer Reyad en ik kunnen ons nog het meest herinneren van alles wat we meegemaakt hebben in Gaza. We kunnen er vaak slecht van slapen, omdat al die beelden weer boven komen. We waren bang toen de bommen vielen. Als we terugdenken hoe we onze opa dood in huis zagen liggen tussen het puin, dan huilen we samen. Maar we kunnen ook lachen, bijvoorbeeld als ik met mijn vriendinnen hier in de buurt buiten speel. Reyad voetbalt graag. Omdat ik de oudste dochter ben, moet ik mijn moeder ook vaak helpen.
Moeder moest alleen verder met de kinderen
Toen we ons land verlieten, zijn we eerst naar Egypte gegaan. Van daaruit gingen we over land naar Turkije. Onze vader werd daar gevangen gezet. Ik weet niet waarom dat was. Toen dat lang duurde besloot mijn moeder dat we zonder mijn vader verder moesten vluchten. Ik vond het heel erg om hem alleen achter te laten in een vreemd land. We staken met z’n achten met nog andere mensen in een rubber boot de zee over naar het Griekse eiland Leros. Dat was heel spannend. Daar hebben we gewacht tot onze vader uit de gevangenis kwam. Hij kwam over zee naar ons toe.
Grieks vluchtelingenkamp op Leros
We hadden het heel moeilijk in het vluchtelingenkamp op het eiland Leros. Mijn moeder moest alles alleen regelen voor ons, omdat mijn vader nog steeds gevangen zat in Turkije. Reyad en ik merkten dat ze bang was tussen al die vreemde mensen. We deden ons best om haar te helpen met de kleintjes. Reyad was vaak bang, omdat hij zich verantwoordelijk voelde als oudste man in onze tent. We waren ook bezorgd over onze vader. Net toen hij weer veilig bij ons was, kregen we toestemming om naar Athene te verhuizen in een appartement. Daar is het veel beter en veiliger.
Meehelpen in het gezin
Als ik ‘s morgens wakker word, maak ik me klaar om naar school te gaan. Ook help ik mijn moeder om de kleinsten in de kleren en aan het eten te krijgen. Dan gaan we met z’n vijven naar school. Na schooltijd help ik mijn moeder met het huishouden en doe wat huiswerk. Als er tijd over is speel ik met vriendinnen. Reyad voetbalt graag, maar hij helpt onze vader ook met allerlei klussen, omdat hij nog steeds last heeft van zijn hand en been. Hij moet er eigenlijk aan geopereerd worden, maar wie moet er dan extra geld voor ons gezin verdienen?
Vluchtelingenkinderen zijn de oudsten in de klas
Ik ga vijf dagen per week naar een basisschool in de buurt. Ik zit nu in groep 5. Op mijn leeftijd hoor ik eigenlijk in een hogere groep te zitten, maar ik heb veel school gemist toen we op de vlucht waren en in het tentenkamp woonden. Er zijn op mijn school meer kinderen die ouder zijn dan andere klasgenoten, omdat ze moesten vluchten. Het liefst speel ik met hen, want de Griekse kinderen in mijn klas begrijpen niet goed wat wij meegemaakt hebben.
Dromen van een plek zonder oorlog
Ik droom van een wereld waar geen oorlog meer is en waar iedereen tevreden met elkaar samenleeft. Ik wil later graag dokter worden, zodat ik de levens van mensen kan redden. Dat is echt een belangrijk beroep. Mijn broer Reyad wil ook graag dokter worden, maar liever nog voetballer. Dan moet hij nog flink zijn best doen op het voetbalplein hier in de buurt. Ik ga nooit meer terug naar een plek waar oorlog is. Sommige kinderen denken dat oorlog spannend en cool is, maar ik weet wel beter.
Leven in vrede met familie
Wij zitten nog steeds vast in Griekenland en weten niet hoe het met ons af zal lopen. Maar ik ben blij dat ik naar school kan. En vooral dat mijn vader weer bij ons is en dat we als gezin veilig bij elkaar zijn. Dat is het belangrijkste dat er is. Ik wens jullie ook een leven in vrede met lieve familie en vrienden om je heen."
In actie voor vluchtelingenkinderen
Met een indringende kerstcampagne vraagt Kerk in Actie aandacht voor de schrijnende situatie van vluchtelingenkinderen in Griekenland. Directeur Jurjen de Groot: “We kunnen niet wegkijken, het is onze verantwoordelijkheid om er voor vluchtelingenkinderen als Dunia en Reyad te zijn.”
Dunia en Reyad wonen nu met hun familie op het vasteland in Griekenland in een appartement dat een Griekse hulporganisatie voor hen heeft geregeld. Zij krijgen voedselpakketten via de Grieks-Orthodoxe Kerk. Zo’n voedselpakket kost 19 euro. Steun dit werk zodat meer gezinnen een voedselpakket kunnen ontvangen of zeep en materialen voor persoonlijke verzorging.
Geef voor vluchtelingenkinderen als Dunia
Lees ook:
