Inkeer en terugkeer
Vorige week begon de veertigdagentijd met as-woensdag. Het raakte me diep om het teken van het kruis op het hoofd te krijgen. De woorden bleven echoën: ‘From dust you came, and to dust you shall return’. Een periode van inkeer, bezinning en soberheid is ingeluid.
Voor mij is deze periode van inkeer ook het begin van een periode van terugkeer. In overleg met alle partijen is besloten dat mijn contract bij Kerk in Actie, en daarmee mijn werk hier in Zuid-Afrika, over een paar maanden zal eindigen.
Dit komt natuurlijk niet uit de lucht vallen, de gesprekken zijn al langer gaande achter de schermen. Soms lopen de dingen anders dan gepland of gewenst. Heel graag zouden we langer blijven, maar onze situatie laat het niet toe (héél kort samengevat: visum perikelen).
Het is tijd om terug te komen. Voor nu althans.
We houden van dit land, vanaf het eerste moment. Het is onder mijn huid gaan zitten. Met hart en ziel voel ik mij aan deze grond en deze mensen verbonden. We kijken dan ook niet uit naar het naderende afscheid en hopen in de toekomst terug te keren, wie weet ook weer als inwoners. En natuurlijk blijft de verbinding bestaan, ook na de verhuizing naar Nederland. Met het land, de mensen, het Beyers Naudé Centrum en de faculteit, alle vrienden die we hier leerden kennen.
Het plan is om begin mei naar Nederland te verhuizen, en gedurende mei het werk in Nederland af te ronden met een eindverlof (daarna blijf ik nog wel beschikbaar voor avonden of kringen in gemeentes, over Zuid-Afrika en/of contextueel bijbellezen). Na mei liggen er alweer nieuwe uitdagingen te wachten die de afgelopen maanden zijn voorbereid, en waar we ons, ondanks de moeite van het afscheid, ook op verheugen. In een volgende blog meer daarover.
Ondertussen gaat mijn werk hier nog even door, nu dan vooral in de vorm van afronden en overdragen. Daar blijf ik natuurlijk nog gewoon over delen via dit weblog, evenals over het naderende afscheid en wat dat met ons doet.
