Laura (9) moet ‘s nachts op haar babybroertje passen
Als je 9 jaar bent en ‘s nachts alleen op je babybroertje moet passen, omdat je moeder moet werken, kun je wel wat hulp gebruiken. Sinds een aantal maanden doet de 9-jarige Laura gelukkig regelmatig mee met allerlei activiteiten van het centrum Stichting Kleine Arbeider (FPT) in Colombia. Daar kan ze weer even kind zijn. Daar kan ze haar verhaal kwijt. Laat kinderen zoals Laura er niet alleen voor staan.
Laura’s moeder werkt ‘s nachts op de markt
Laura woont samen met haar moeder Rosario (29) en haar broertje Daniël van anderhalf jaar in de wijk María Paz, dichtbij een grote markt in Bogotá. Ze wonen in een donker kamertje met badkamer en keuken. Laura’s moeder komt uit Guayabal de Síquima, een dorp dat lang werd geteisterd door geweld in Colombia. “Ik vertrok daar op 17-jarige leeftijd om een opleiding te volgen en te werken in de stad Bogotá. Maar ik moest zoveel werken om rond te komen, dat een studie niet lukte. Toen ik 20 was werd ik zwanger van Laura. Sindsdien werk ik op de markt: ik zet nu druiven klaar in kratten voor de verkoop.”
Thuis leren tijdens de pandemie
Laura zit in de vierde klas van een school in de buurt. Ze moest lang online leren vanwege de corona-pandemie. De leraren sturen haar informatie die ze thuis moet leren. “Ik vind dat niet leuk. ik wil terug naar school. Ik mis mijn vrienden en mijn juf.” Tijdens de corona-pandemie gaf het centrum (FPT) in Colombia workshops buiten in het park, zodat kinderen niet zo lang opgesloten en alleen thuis hoefden te zijn. Sinds Laura daar via buren van hoorde gaat ze daar graag naar toe. Laura vertelt: “Ik ga op zaterdag als er een workshop is met juf Marcella. Ik ga er heel graag naar toe. Ik speel daar met vrienden, ik knutsel en leer daar vanalles.”
Door de pandemie moest de baby ook thuisblijven
Over de pandemie zegt moeder Rosario: “Het is een heel moeilijk. We moeten zelf maar zien te overleven. Miljoenen moeders zoals ik moeten er elke dag op uit om onze kinderen eten te geven. Toen mijn baby vijfenveertig dagen oud was, nam ik hem mee naar de markt. Terwijl ik werkte lag hij te slapen in een kartonnen doos. Vanaf het moment dat de pandemie begon, kon ik hem niet meer meenemen en nu moet hij elke nacht alleen thuis blijven bij Laura.”
Laura moet zich alleen zien te redden
Laura vertelt: “Mijn moeder vertrekt om iedere dag om 11 uur ‘s avonds naar haar werk. Dan slaap ik met mijn kleine broertje alleen in huis. Als hij ‘s nachts huilend wakker wordt, maak ik de fles voor hem klaar en geef hem een schone luier.” Laura staat iedere dag rond 6 uur op, maakt het ontbijt klaar en doet haar broertje in bad. Als haar moeder om 7 uur thuis komt, kan ze hem direct meenemen naar de tuin. Laura is ‘s morgens alleen thuis, maakt dan huiswerk. Tussen de middag gaat ze lunchen in een gemeenschappelijke eetzaal. Als Laura terugkomt, is haar moeder weer thuis. Moeder Rosario slaapt de hele middag om daarna ‘s nachts weer aan het werk te gaan. Laura vertelt: “Op zondag is mijn moeder vrij. Dan doen we wat klusjes en bezoeken we familieleden.”
Help Laura haar geluk en verdriet te delen
Laura vertelt: “De gelukkigste dag van mijn leven was toen mijn broertje geboren werd. Ik mocht hem toen alleen kusjes geven en nog niet optillen. Ik hou heel veel van hem. Ik ben er altijd voor hem.” Laura’s droom is om dierenarts te worden, want ze houdt erg van dieren. Als haar gevraagd wordt wat haar verdrietig maakt, begint ze te huilen. Ze wil er niet over te praten…
Zo jong er alleen voorstaan. Dat mag geen kind overkomen. Bedankt voor uw steun voor kinderen als Laura in Colombia.
www.kerkinactie.nl/kinderencolombia
