Liefde en aandacht voor kinderen in dagcentrum Bethania heeft óók effect op hun ouders en de hele samenleving
Door hoge werkloosheid en armoede in Moldavië, werkt ongeveer een kwart van de bevolking in het buitenland. Kinderen blijven dikwijls alleen achter, er is niemand die voor ze zorgt. Ze voelen zich eenzaam en verlaten en gaan regelmatig niet naar school. Bij het dagcentrum van de christelijke organisatie Bethania, partner van Kerk in Actie, ontvangen kwetsbare kinderen hulp bij het maken van hun huiswerk, een maaltijd en krijgen ze psychosociale hulp aangeboden. Kerk in Actie medewerkster Elise Kant is in Moldavië en ziet met eigen ogen hoe kinderen liefdevol worden opgevangen.
“Er zijn zoveel ouders die komen en proberen hun kinderen aan te melden, ook rijkere, maar we hebben echt alleen plaats voor de kinderen met de grootste problemen.” Rodica wordt tijdens ons gesprek geroepen, er staan ouders buiten en die willen nogmaals proberen hun kind aan te melden. “Dat gebeurt niet,” zegt Rodica, “ik ga uitleggen voor welke kinderen wij zijn, en ook wat zij als ouders zelf kunnen doen!”
Absoluut verwaarloosd
Ik snap die andere ouders wel. Het centrum is fris, oogt vrolijk en Igor, Rodica en de staf hebben overduidelijk veel plezier in hun werk. Dat is wel fijn, want de redenen waarom de kinderen naar het centrum komen, zijn helemaal niet fijn. Van kinderen met een beperking die gepest worden op school, tot kinderen die anders niet genoeg te eten zouden krijgen, tot kinderen die absoluut verwaarloosd worden. Allemaal hebben zij niet zomaar de zorgeloze kindertijd die je elk kind wenst. Velen van hen groeien op zonder vader of beide ouders. En als de ouders er zijn, is er vaak een drankprobleem.
Als ik buiten sta, komt er een andere moeder langs. Het gaat duidelijk niet goed met haar. Haar drie kinderen zitten gelukkig wel bij Bethania. Bethania is een dagcentrum voor kinderen. Meteen na schooltijd (ergens tussen 12 en 2) komen ze erheen. Ze mogen even lekker bijkomen of alvast aan hun huiswerk beginnen. Daarna is er lunch. Dan is tijd voor huiswerk, gevolgd door een activiteit. De ene dag is dat sport, de andere handenarbeid of theater, spelletjes en lessen over karakter en levenskunst. Geïnspireerd door de Bijbel.
Zo blij dat Bethania helpt
Simona is een van de kinderen die naar Bethania gaat zodra ze uit school komt. Ze is 8 en heeft een cyste in haar hoofd en loopt in haar ontwikkeling achter. Haar moeder ziet bijna niets en heeft polio gehad en loopt dus moeilijk. Haar vader is in zijn jeugd door zijn vader met een bijl op zijn hoofd geslagen en kan als gevolg daarvan niet praten. Hun huis is klein. Hun inkomen ook. Als Simona en Stephan (haar broertje van 6) niet dagelijks bij Bethania zouden eten, zouden de problemen niet te overzien zijn. Er is domweg niet genoeg inkomen.
Simona staat centraal in het filmpje dat we volgende week gaan maken voor de kerstcollecte. Dat vindt ze geweldig. Met heel veel pret leeft ze zich voor mijn camera helemaal uit. “ Je had haar een jaar geleden moeten zien,” zegt Rodica, “ toen kon ze helemaal niet praten, ze maakte alleen maar klanken. Dat praten heeft ze bij ons geleerd.”
Het is ook precies wat Simona´s moeder zegt: “Hen alleen opvoeden lukt me niet. Ik ben zo blij dat Bethania helpt!” Ze vertelt haar levensverhaal. Een jeugd met veel pesterijen, voortijdig van de lagere school af, geen beroep en nu kan ze niets doen. “Ik vind het zo erg dat ik verder geen opleiding heb, maar ik durfde niet, al dat gepest over mijn handicap.” Op haar 29e is ze getrouwd na een jeugd vol eenzaamheid en zonder te kunnen lezen. Dat heeft ze pas geleerd toen Simona leerde lezen. Gekoppeld door de priester. Een zwaar leven.
Effect op ouders en samenleving
Het is mooi om te zien is dat het werk van Bethania niet alleen goed is voor de kinderen, maar ook effect heeft op de ouders en op de samenleving. Kinderen wordt ook geleerd om samen te leven en te spelen met kinderen die anders zijn.
Ik praat door met Igor, de directeur. Hij zegt: “In de kerk hebben we het goed samen. We praten heel veel en we zingen, maar als er akelige dingen om ons heen gebeuren doen we maar al te vaak onze ogen dicht. Maar we moeten niet praten, maar doen! We moeten mensen laten weten dat er van ze gehouden wordt, niet met woorden, maar door daden!”
De emotie is voelbaar. Niet lang denken en bidden, maar aan de slag gaan om nood te lenigen. Hier wordt het gedaan. In grote en kleine gebaren.
