Mohammed: ’Ik droom van een eigen kledingwinkel, in Rotterdam’
Eén van de mensen zonder papieren die gebruik maken van de bed-, bad-, en broodregeling in de Pauluskerk is Mohammed. Hij krijgt ook begeleiding van het vluchtelingenwerk van de Pauluskerk, volgens het 8-fasenmodel, en volgt sinds kort een opleiding tot kleermaker.
“Sinds het najaar van 2017 slaap ik in de Pauluskerk. Ik deel mijn kamer met nog een gast. Daarvoor verbleef ik in een woning van House of Hope, in Rotterdam-Zuid. Helaas kon ik de huur niet meer opbrengen. Betaald werken mag ik niet, want ik heb geen verblijfsvergunning.
In 2011 kwam ik naar Nederland, via Libië, met een groot schip de Rotterdamse haven in. Op de vlucht voor het geweld in Darfur, in noord-Soedan. Mijn dorp werd platgebrand door het regeringsleger. Meer dan eens. Mijn zus is ook gevlucht. Het Rode Kruis heeft haar gezocht, maar nog niet gevonden. Ik kan niet terug naar Darfur.
In Soedan was ik kleermaker. Mooie kleding ontwerpen en maken, dat is mijn passie. Ik maak Afrikaanse jurken en pakken, met geraffineerde patronen, borduursels en stiksels. Mensen kennen me inmiddels en vragen me om iets te maken. Dat vind ik geweldig.
Toen ik net in Nederland was kocht ik mijn eerste naaimachine, voor 25 euro. Inmiddels heb ik een andere. Die staat bij een vriend thuis. Daar kan ik rustig werken. Ik droom van een eigen kledingwinkel, in Rotterdam. Ontwerpen, stikken, borduren, dat kan ik ook anderen leren. Zoals ik het zelf ooit leerde, van een kleermaker in Darfur.
Dit is een verhaal van de Pauluskerk in Rotterdam, overgenomen uit het jaarverslag van stichting OMZO. De Pauluskerk is een partner van Kerk in Actie. Meer over het vluchtelingenwerk van de Pauluskerk vindt u op deze pagina.