Van de regen in de drup!
Deze blog ontstaat op de laatste avond in het guesthouse. Terug van een dag vol nieuwe indrukken. Het valt niet mee om een blog te schrijven met volle hoofden en vermoeidheid. De een begint, de schrijven, de andere vult aan en na een avond de laptop doorgeven is het dan toch gelukt.
We starten de dag wederom met het overheerlijke ontbijt in het guesthouse. We eten natuurlijk allemaal weer te veel. Vandaag staat in het teken van een bezoek aan 2 schooltjes voor Syrische kinderen die met hun ouders voor de oorlog gevlucht zijn. Kerk in Actie ondersteunt deze scholen via de Presbyteriaanse kerk in Libanon.
De bus rijdt voor en we gaan, net als gisteren, op weg naar de Bekaa vallei. Inmiddels zijn we gewend aan het verkeer in Beirut. Het is hier zeer normaal om rechts in te halen, gebruik te maken van de vluchtstrook (die niet echt aanwezig is), vol in de remmen te schieten en mensen af te snijden. Er wordt geen gebruik gemaakt van de lijnen die op de weg staan, waardoor het een echte chaos lijkt, maar nog redelijk goed gaat. Onderweg zien wij meerdere grote flats/gebouwen die in aanbouw zijn, waardoor de stad zich uitstrekt over de bergen. Gezien het drukke verkeer hebben we dan ook alle tijd om de omgeving eens goed in ons op te nemen.
Een lach en een traan
Na twee uur rijden pikken we dr. Mary Michael op bij het tankstation. Dr Mary is de voormalige rector van de Near East School of Theology. Ze is sinds 2011 met pensioen maar zet zich nu met heel haar hart in voor de syrische kinderen. Ze waren net op tijd want ze moesten vanochtend omrijden omdat de weg in de bergen door slecht weer onbegaanbaar geworden was. Het is onze eerste dag met regen deze week. We krijgen te horen dat er deze winter het driedubbele aan regen is gevallen dan vorig jaar.
We worden verwelkomd door de directrice van de school, die zelf al zeker 4 jaar op deze school onderwijs geeft en die de vrouw van de pastoor, . We zitten in een oud schoolgebouw, wat vrolijk is versierd met kleurrijke schilderingen. In de lerarenkamer vertelt dr Mary dat de school oorspronkelijk 50 kinderen zou onderwijzen, op het moment dat wij er zijn, zitten er 136 kinderen op deze school. In totaal ontvangen zo’n 700 kinderen onderwijs via deze organisatie. Ook vertelt ze dat de kinderen wel een maand nodig hebben zich aan te passen op school. Ze komen binnen met agressief gedrag naar elkaar en niet praten maar vooral schelden. De lessen in omgang, normen en waarden zijn dan ook van groot belang op deze school.
We mogen de klassen in en worden overweldigd door het enthousiaste ontvangst van de kinderen. We luisteren naar een Arabische les, delen een knuffel uit en leren de kinderen hoofd-schouders-knie-en-teen. Na een manouschi in de leraren kamer, rijden we richting de andere kant van de vallei, vlak bij de Syrische grens. Onderweg zien we het ene na het andere vluchtelingenkamp. Aan elkaar gebouwde tenten, soms rijen lang, soms in kleine groepjes bij elkaar. Dit is waar de vele syrische kinderen een groot deel van hun jeugd opgroeien. Voor ons Nederlands niet voor te stellen en confronterend om te zien We bezoeken nog een school en ook hier worden we enthousiast verwelkomd en mogen we deelnemen in de klasjes waar we uiteraard ook iets van ons delen in de vorm van spel en zang.
Het is stil in de bus
We rijden vol indrukken door een wolk met hagel terug naar ons guesthouse. Gelukkig zitten wij binnen in een behaaglijke bus. Maar als je je dan bedenkt dat op hetzelfde moment de kinderen die je nog geen uur geleden ontmoette nu in een kamp zitten, waar buien als deze voor grote problemen zorgen, dan doet zo’n bui toch wel iets met je. Bij het guesthouse aangekomen kunnen we even bijkomen van alle indrukken.
Een moment van delen
’s Avonds delen we aan de hand van de ‘levensparels’ onze ervaringen van de afgelopen week. Wat hebben we over onszelf geleerd? Wat waren moeilijke momenten? Waarin ervoeren we liefde? Een mooi en intiem moment met de groep.
Morgen zal er een einde komen aan deze enerverende reis in Libanon. Maar eerst zullen we nog een bezoek brengen aan de Near East School of Theology, het seminarie van de protestantse kerken in Libanon en Syrië.
