Theologie en sociale actie in Colombia
Hoe breng je vrede en gerechtigheid in een gewelddadig land als Colombia? Door kleine stappen dichtbij te nemen, ook als kerk, te beginnen bij theologiestudenten. Uitgezonden medewerkster Jeannette Bierman geeft hen les en deelt haar ervaringen.
Baptisten Universiteit in Cali
Donderdagavond om 18.00 komen de eerste studenten de collegezaal binnenlopen. Het is
een zeer gemêleerd gezelschap. De meesten komen uit Cali en komen op de brommer. Zoals
er in Nederland meer fietsen zijn dan mensen, zo geldt dat ook voor brommers in Cali. De
Bijbel en de helm liggen naast elkaar op tafel. De studenten hebben er al een lange dag
opzitten maar willen dolgraag in de avond en op zaterdag theologie studeren. Sommigen
werken al in de kerk en anderen op kantoor, op school of doen nog weer iets anders. Daarnaast zijn er de studenten die uit andere provincies komen en op de campus wonen. Zij
draaien ook mee in deze colleges en zijn over het algemeen veel jonger. Om het betaalbaar
te houden voor de studenten en de universiteit zitten ze in één groep. Sinds corona is het
zoeken naar de beste vormen van lesgeven: online of toch in de klas?
Veel verschillende protestantse kerken
Het is ook een gemêleerd gezelschap vanwege de verschillende kerkelijke achtergronden.
Terwijl er in het begin, bij de start in 1953, alleen maar studenten uit de Baptistenkerken
kwamen studeren, is dat nu nog maar 22%. De anderen komen uit heel verschillende
kerken, zoals Doopsgezinden, Pinkstergemeente en onafhankelijke kerken, waarvan velen
nog maar net ontstaan.
Theologie en sociale actie
We gaan aan de slag met Theologie en sociale actie als onderdeel van de Praktische
Theologie. Sociale actie staat hier voor diaconaat. Voordat de studenten de wijk ingaan voor een verkenning vraag ik ze of ze in dit eerste college hun levensverhaal aan elkaar willen vertellen. Er wordt met veel aandacht naar elkaar geluisterd. Ik ben verrast over de
openheid van de studenten en wordt geconfronteerd met verhalen van geweld, moord, verkrachting, drugs en armoede in hun eigen familie. De realiteit van Colombia waar ik
zoveel over heb gelezen en ook gesproken, komt heel dichtbij. Toch wordt er ook veel gelachen. Weggelachen? Mij bekruipt het gevoel dat na meer dan 60 jaren burgeroorlog je er misschien ook niet aan ontkomt het geweld af en toe te normaliseren. Sommigen vertellen over persoonlijke bekeringen waardoor ze anders zijn gaan leven. Waardoor ze de keuze hebben gemaakt theologie te gaan studeren.
“Ik ben verrast over de openheid van studenten en wordt geconfronteerd met verhalen van geweld, moord, verkrachting, drugs en armoede in hun eigen familie.”
Wederkerigheid
In de weken die volgen beschrijven de studenten naar aanleiding van een participatief
onderzoek een sociaal project. Er wordt eerst goed geluisterd naar wat volgens de
wijkbewoners nodig is. Dat kan zijn het praktisch ondersteunen van kleine ondernemers,
maar ook het organiseren van een voetbaltoernooi voor jongeren. Belangrijk is dat het niet
in de kerk bedacht wordt, maar ingaat op een behoefte van de wijk. Terwijl we hiermee bezig
zijn proberen we ook te formuleren wat dat kan betekenen voor de theologie en ons
kerk-zijn. De verschillende achtergronden van de studenten en doctrines van de kerken
verdwijnen voor een groot deel. We lezen de verhalen over vrede en gerechtigheid vanuit
de hoop op verandering in Colombia, om te beginnen heel dichtbij. Ik mag tijdens deze colleges ervaren dat het begrip wederkerigheid niet aan slijtage onderhevig is. Ik ben blij
een tijd onderdeel te zijn van deze gemeenschap.
Jeannet Bierman, Colombia
Abonneer je op mijn weblog: kerkinactie.nl/blogbierman
