‘Elke dag is een kans om Gods goedheid bij mensen te brengen’
Raisa Harabagiu werkt als verpleegster bij HomeCare. Het werk is moeilijk in tijden van corona. “Mensen zijn eenzaam. Buren bezoeken ouderen niet meer en ook de mensen die zorg bieden vanuit staat komen niet meer langs.” Toch blijft Raisa hoopvol en dankbaar. “Elke dag is een kans om Gods goedheid overal te brengen.”
“Het leven is een gift van God,” begint Raisa, om aan te geven dat we dankbaar moeten zijn. En hoopvol. Haar werk is lastig in deze tijden. “Het is moeilijk, maar we hopen dat het beter wordt. Voor de pandemie was alles veel makkelijker. We hadden genoeg medicijnen, je knoopte makkelijker een gesprekje aan, je aarzelde niet om even bij iemand naar binnen te gaan en je hoefde niet allemaal handelingen vooraf te doen.” Veel mensen gaan op in hun eigen zorgen. “Buren komen niet meer op bezoek bij ouderen en ook de mensen die zorg bieden vanuit de staat komen niet meer langs.”
Verhaal gaat verder onder foto
Alles nu anders
Raisa probeert ondanks de beperkingen zoveel mogelijk contact te houden met de ouderen, door ze te bezoeken en te bellen, het werk is te belangrijk. Wel is Raisa voorzichtig, en is daarom blij dat Tamara, de directrice van HomeCare voor hen zorgt en meedenkt. “Tamara probeert altijd om beide kanten, de medewerkers en de ouderen, een veilige situatie te bieden.” Alles is nu anders geworden in het werk. Raisa: “Voor de pandemie was een werkdag een gewone dag. Er was een vast aantal patiënten dat we moesten bezoeken. Alles was gepland en vredig. Bovendien waren alle spullen die we nodig hadden aanwezig. We konden gemakkelijk langsgaan bij de ouderen en hadden de tijd en ruimte om gesprekken met ze te voeren.”
Verhaal gaat verder onder foto
Veel mensen zijn armer geworden in de coronacrisis.“ Vroeger hielpen buren of familieleden de ouderen met wassen of huis schoonmaken. Nu helpt niemand de ouderen meer. Niemand belt de ouderen ook meer.” Het is niet Raisa's enige zorg: “De winter komt nu snel. In Moldavië hebben mensen hout nodig om zich warm te houden, maar dat is erg duur. De pensioenen van de ouderen zijn laag en daarom zijn ze afhankelijk van het hout dat ze van buren krijgen. Nu die buren ook zonder werk zitten deelt niemand meer zijn hout.”
Hoop bieden
Raisa’s werk draait nu niet alleen om het verlenen van medische hulp, maar meer dan ooit om het verstrekken van psychologische hulp en het bieden van hoop. “Het gaat niet alleen om de missie om mensen te helpen als verpleegster, maar ook om ze te helpen als mens.”
Wel vindt Raisa het veel moeilijker om dat gesprek nu te voeren met alle beschermingsmiddelen, zoals pakken en mondkapjes, die ze moeten dragen. Het kost haar veel moeite. Wel is ze vastbesloten om dat te blijven doen. “We kunnen de ouderen niet alleen laten tot de pandemie over is.” Raisa is blij met de beschermende middelen. “Dat helpt ons enorm. Zo kunnen we niet alleen de ouderen beschermen, maar ook onszelf en onze families.” Het is een heel proces. “Als we binnenkomen maken we de deuren schoon, doen we maskers op, trekken we handschoenen aan en desinfecteren we onszelf. We vragen dit ook van de ouderen.” Raisa geeft aan hoe belangrijk dat is: “In Moldavië is een hoge sterfte onder mensen die werken in de gezondheidszorg en onder maatschappelijk werkers.” Ze prijst zichzelf gelukkig dat er überhaupt beschermende middelen zijn voor HomeCare: “Vroeger was het makkelijker om alle spullen te krijgen. Nu zijn de spullen erg duur. Zonder Kerk in Actie was het niet mogelijk te krijgen. De medical bags zijn erg handig om al je spullen op één plek te bewaren. Dat is veiliger en schoner. Met de EHBO-set kan een patiënt zelf zijn of haar bloeddruk of koorts meten. Ook kunnen ze hun wonden schoonhouden.” In het begin van de pandemie was het veel moeilijker, toen waren deze spullen nog niet beschikbaar. Raisa: “We voelen ons nu veel veiliger en zijn minder bang om besmet te worden.”
Gods goedheid overal brengen
Inmiddels zijn de verpleegsters het gewend om beschermende middelen te dragen. “We hebben door middel van trainingen geleerd om onze zorgen niet mee naar huis te nemen. Daarnaast hebben we ook gewoon de zorg voor ons gezin.” Wel is Raisa bang om zelf oud te worden. Daarom ziet ze het werk dat ze nu doet als een voorbereiding voor de tijd dat ze zelf oud wordt, ze hoopt dat ze dan dezelfde zorg krijgt. Haar focus vooral op het nu: “Ik ben nu vooral bezig met de zorg voor de ouderen en de mensen om me heen. En ik wil hoop blijven brengen bij de ouderen.”
Raisa ziet elke dag als een nieuwe kans die ze van God krijgt. “Om Gods goedheid overal te brengen.” De pandemie is voor Raisa ook een tijd om te reflecteren op het leven: “We moeten meer gefocused zijn op de mensen om ons heen die onze hulp nodig hebben.”
Lees ook:
