Toen Kerk in Actie directeur Jurjen de Groot in januari in Beiroet aankwam, trof hij een andere stad aan dan tijdens zijn bezoek drie jaar geleden. Het leven is er totaal veranderd. "Er is zelfs geen geld meer om de straten te verlichten." Wat hem een sprankje moed geeft: de kerk is én blijft een baken van hoop in een geteisterd land. En jonge mensen staan klaar om die kerk - in de bakermat van het christendom - de toekomst in te brengen.
Libanon staat op het randje van de afgrond door een zware economische en politieke crisis. De inflatie is enorm, inwoners kunnen financieel nauwelijks het hoofd boven water houden. Lokale kerken bieden hulp waar ze kunnen. “Ons kantoor is een magazijn voor voedselpakketten geworden”, vertelt predikante Rima Nasrallah.
Na ons verlof troffen we Libanon in een nog hopelozere situatie aan. Onze Libanese bankbiljetten zijn nog minder waard. Langere rijen voor de benzinepompen. Weinig water uit de kraan. Nog minder medicijnen in de apotheken.
Docent systematische theologie en missiologie
Vrede in het Midden-Oosten: het lijkt een utopie. De huidige generatie leiders komt er niet uit. De hoop is gevestigd op een nieuwe generatie. De kinderen en jongeren die nu gevormd worden zullen het moeten doen. Het belang van goed onderwijs is onmiskenbaar.
Vanwege het hoge aantal coronabesmettingen moeten de kerken hier in Libanon de komende weken dicht blijven. Voor veel mensen is dat een teleurstelling. Juist in deze tijd vinden ze steun in het geloof. Net voor de lockdown vertelde een buurvrouw die terugkwam van de eucharistieviering: “Ik weet dat ik voorzichtig moet zijn, maar ik had zo’n verlangen om te gaan.”
Na zes weken van oorlog en Russische bemiddeling hebben Armenië en Azerbeidzjaan een akkoord ondertekend. Armenië moet verschillende gebieden afstaan, niet alleen in Artsakh, zoals Nagorno- Karabach door de Armeniërs wordt genoemd, maar ook in Armenië zelf. Ik sprak hierover met een van onze studenten, Garen Yosolkanian. Hij is landbouwkundig ingenieur en aartsdiaken in de Armeense Orthodoxe Kerk.
Op de ochtend van 27 september 2020 viel het leger van Azerbeidzjan de regio Nagorno-Karabach binnen. De regio, waar zo’n 145.000 mensen wonen en waarvan de overgrote meerderheid Armeens is, wordt gecontroleerd door Armeense strijdkrachten, maar wordt door de Verenigde Naties erkend als onderdeel van het overwegend islamitische Azerbeidzjan.
“In de prediking moeten we de situatie eerlijk onder ogen zien,” vindt ds. Hrayr Cholokian. “Iedereen is bezig de schade te repareren. Het was al moeilijk voor de ramp. Nu is de last nog zwaarder. Men vraagt zich af wat de zin is van dit alles. Sommige mensen zijn nog in shock. We kunnen geen valse troost geven.” We treffen elkaar in de zwaar gehavende Armeense Evangelische Kerk in Beiroet, op ongeveer twee kilometer van de rampplek. Met zijn gezin woont Cholokian in de pastorie naast de kerk. De explosie verbrijzelde verschillende ramen, maar het gezin kwam er zonder verwondingen vanaf.
