In de Indonesische stad Yogyakarta leven veel kinderen op straat. Partnerorganisatie Dreamhouse ziet naar hen om, onder meer door hen op straat te bezoeken.
Het afgelopen jaar is totaal anders verlopen dan we vorig jaar met oud & nieuw hadden kunnen bedenken. Dat geldt zeker ook voor de mensen van Dream house in Jogjakarta.
‘Bzz. Bzz.’ ‘Bzz. Bzz.’ Mijn telefoon. Twee keer, twee korte trillingen. Een nieuwe mail. Doorgestuurd, vanuit Indonesië. De afzender blijkt de predikant te zijn die aan het hoofd staat van de kerk in Indonesië waar de Protestantse Kerk in Nederland partner van is. Het onderwerp van de mail is ‘Mijn kleine gebed’.
Mijn naam is Julianto, maar mijn vrienden noemen me Juli. Sinds 2008 woon ik in het Hoop opvanghuis, samen met andere voormalige straatkinderen.
“Mijn verhaal begint met een probleem in mijn familie, maar nu heb ik een nieuwe familie. Anies leefde op straat, maar vond een warm welkom in het gezin van Dream House.
