Over dit project
Medewerkers van dialoogorganisaties in Israël hebben de Hamas-terreur van dichtbij ervaren, maar blijven oproepen tot een politieke oplossing, zonder geweld. Avi Dabush, directeur van partnerorganisatie Rabbis for Human Rights: “Ik blijf hopen op een toekomst waarin we schouder aan schouder staan.”
Ongekende omvang
Avi Dabush is geschokt over de vreselijke gebeurtenissen van de afgelopen week. “We hebben te maken met een tragedie van ongekende omvang: zo veel doden, gewonden en mensen die ontvoerd zijn.”
Dabush woont met zijn gezin in de kibboets Nirim aan de grens met Gaza. Hij en zijn gezin beleefden angstige uren toen op zaterdag 7 oktober om half 7 ‘s ochtends het alarm afging. “We brachten onszelf in veiligheid in de safe room van ons huis. Ik kon nog net alle deuren en ramen afgrendelen.” Korte tijd later hoorden ze de terroristen van Hamas door de straten rijden en nabijgelegen huizen binnendringen. “Het duurde 8 uur voordat de IDF (het Israëlische leger) kwam en ook daarna bleven de gevechten aanhouden”, vertelt een aangeslagen Dabush. In Nirim vielen enkele doden, omringende kibboetsen werden veel zwaarder getroffen. “Het verdriet is groot. We kennen elkaar allemaal goed. Mijn kinderen hebben leerkrachten en vriendjes verloren.”
Avi Dabush, directeur Rabbis for Human Rights
Niemand zou in angst moeten leven
Ondanks de diepe wonden die geslagen zijn, blijven de medewerkers van Rabbis for Human Rights in hun missie geloven. “Geen enkel persoon - man, vrouw of kind - zou in angst moeten leven, zich in schuilplaatsen moeten verstoppen of moeten vluchten omdat je woonplaats niet meer veilig is”, aldus Dabush. “Veiligheid is een fundamenteel recht voor iedereen. Hier is het echter verre van vanzelfsprekend. De inwoners van dit land - zowel Israëliers als Palestijnen - lijden al veel te lang onder deze vicieuze cirkel van haat en geweld. Er moet een einde komen aan het bloedvergieten.”
Pad naar vrede
Voor Avi Dabush is het duidelijk: na 7 oktober is er een nieuwe realiteit in zijn land. “Het zal nooit meer hetzelfde zijn na deze vreselijke golf van terreur.” Toch blijft hij hopen op een pad richting vrede tussen de volken. “De grote vraag is of we ons laten meeslepen door alle mislukte concepten, die keer op keer schadelijk bleken. We zullen ons moeten richten op iets fundamenteel anders. Een pad dat vrede verzekert voor iedereen. Ik hoop op een toekomst waarin we schouder aan schouder staan, als volken samen.”
Een andere toekomst
Dabush woont al een groot deel van zijn leven in de kibboets vlakbij Gaza. “Ik herinner me de tijd dat we gewoon in Gaza rondliepen. Ik heb vrienden daar, inwoners van Gaza werkten op onze velden. Ik ben positief ingesteld. Ik kan en wil niet geloven dat deze situatie nooit meer goedkomt. Dat heb ik nodig, ook voor mijn kinderen. We moeten sterk zijn - ook al zijn we geschokt - om een andere toekomst op te bouwen. Niet alleen voor de Joden in Israël, maar ook voor de Palestijnen. Wij moeten deel uitmaken van de oplossing, en niet van het probleem.”
Lessen in mensenrechten
Mensenrechtenorganisatie Rabbis for Human Rights biedt op een aantal pre-military academies in Israël een lesprogramma aan voor jonge Israëli’s. In een tussenjaar - voordat ze het leger ingaan - krijgen ze lessen in mensenrechten, sociale gerechtigheid en het Jodendom. Het programma bestaat uit 14 lessen en 2 à 3 veldbezoeken (bijvoorbeeld naar Oost-Jeruzalem, de grensstrook met Gaza en ontmoetingen met vluchtelingen in Tel Aviv). Per jaar doen zo’n duizend studenten mee. Het doel van dit lesjaar is om studenten voor te bereiden op hun tijd in het leger, waarin ze vaak onder moeilijke omstandigheden moreel lastige beslissingen moeten nemen. Doel is om de jongeren bewust te maken van waarden als gelijkheid en sociale gerechtigheid.
Lees ook:
Het geweld in Gaza treft ook de kleine christelijke gemeenschap ter plekke hard. Haar thuisbasis, de wijk Al Remal in Gaza-Stad, werd ongelooflijk hard geraakt door de bombardementen. Toch zetten kerken hun deuren open om mensen in nood te helpen. “We moeten toch ergens hoop uit blijven putten.”
