De jarenlange burgeroorlog, het huishoudelijk geweld, de armoede en de droogte maken het leven in een Noord-Oegandees dorp zwaar. Vrouwen nemen meestal een ondergeschikte positie in, terwijl er veel op hun schouders rust: de zorg voor hun kinderen, hun man, het gezinsinkomen en de huishouding. De Mothers' Union is het vrouwennetwerk van de Orthodoxe Kerk, die hier verandering in brengt, bijvoorbeeld in het leven van Rose.
Collega Janet Bac kreeg op de Landelijke Diaconale Dag een vraag van een deelnemer: Hoe kun je ervoor zorgen dat asielzoekers een ‘warme overdracht’ krijgen als ze moeten verhuizen van het AZC, waar je ze net een beetje hebt leren kennen, naar een ander AZC of een gemeente elders in het land? Hoe zorg je er dan voor dat ze niet weer zonder netwerk komen te zitten, maar aansluiting vinden bv. bij een gemeente van de Protestantse kerk?
In de kerstvakantie organiseren de kerkelijke gemeenten in Wijchen e.o. bij toerbeurt samen met jongeren een spelmiddag voor de kinderen in het AZC. Kinderen krijgen allemaal een (nieuw) cadeautje, soms ook schoenen en kleding. Voor de grotere kinderen wordt er vaak een spel aangeschaft.
In november 2019 heeft de Ghanese organisatie Challenging Heights weer 41 kinderen kunnen redden van gedwongen werk op het Voltameer. Vlak voor ze op pad gingen, werkten ze wekenlang aan een lijst van kinderen, waarvan bekend was dat ze onder dwang op dit gigantische stuwmeer werken.
Vaak wordt er aan mij gevraagd naar ‘thuis’. Dat gaat dan in de meeste gevallen over Nederland. Vanmorgen nog in de sportschool vroeg iemand ‘ga je deze maand nog naar huis, voor de kerstdagen?’ Ik merk dat ik op zulke moment altijd even moet schakelen. Naar huis? Maar ik ben thuis. Oh, ja, Nederland.
We weten inmiddels dat aids niet meer dodelijk hoeft te zijn, maar in Zambia zijn veel vaders en moeders er aan overleden. Veel grootouders zorgen voor hun kleinkinderen, maar als zij zelf overlijden groeit het aantal gezinnen met weeskinderen als gezinshoofd, zoals Conwa.
William Chisa uit Malawi werkt aan de universiteit van KwaZulu-Natal (Zuid-Afrika) aan zijn promotieonderzoek. Van september tot november was hij voor het Bridging Gapsprogramma 3 maanden in Nederland. Hij deed mee aan twee contextuele bijbelstudies. Het opende zijn ogen. "Verandering is er niet één dag, maar is een proces. Ik heb bijbelse perspectieven gekregen om mee door te gaan."
‘Ik voelde me verdrietig en blij tegelijk. Verdrietig omdat ik niet wist hoe mensen als Margret worden gediscrimineerd. Blij omdat ze moedig verder gaan en getuigen van Gods trouw.’
Theologiedocenten in Zambia
Ik ben weer thuis aangeland te midden van winkels vol sinterklaas en kerstbomen, onze nette huizen en straten en wegen, waar alles zo goed geregeld is. Bij de kachel en het frisse winterweer probeer ik al mijn intense Ghana-ervaringen te laten landen.
Winneba is een visserstad aan de Ghanese kust, anderhalf uur rijden ten westen van Accra. Als ik de plaats binnenrijdt met de Uber-taxi, zie ik tot mijn verrassing grote billboards, waarop James Kofi Annan zich verkiesbaar stelt voor de parlementsverkiezingen van december 2020. Een bijzonder initiatief van een bijzondere man. James werkte ooit als kindslaaf op het Voltameer. Hij wist te ontsnappen en runt sinds 2005 de organisatie Challenging Heights met als doel de kinderslavernij in de visserij op het Voltameer uit te roeien. Dit is blijkbaar een volgende stap om zijn toekomstdroom te verwezenlijken.