Tijdens het Taizé event maak je heel wat mee... Van gezamenlijke maaltijden in een parkeergarage tot samen een poging doen om een kaars brandend te krijgen met een hoge geestelijke. Hoe vergaat het Lisa en Wilma momenteel in Beirut? Zij doen hun verslag van de afgelopen twee dagen.
De jongeren zijn inmiddels in vier groepen opgesplitst en ondergebracht bij gastgezinnen in vier verschillende kerkelijke gemeenten. Debbie, Carline en Hanneke zijn ondergebracht in een klooster omringd met cederbomen en uitkijkend op het dal en de bergtoppen bedekt met sneeuw.
We bidden voor de slachtoffers van de orkaan Idai in Zuid-Oost Afrika en de overstromingen op Papua (Indonesië).
Eens in de maand komen alle vrouwen van de kerk bij elkaar in precies dezelfde kleren: zwarte schoenen, een zwarte rok, witte blouse met grote kraag en een zwarte hoofddoek – oorbellen of een ketting zijn niet toegestaan.
Theologiedocenten in Zambia
Vrijdagochtend 22 maart. Aan een lange tafel op de idyllische patio van ons guesthouse in een van de buitenwijken van Beiroet schrijft Sandra een blog. Ze blikt terug op gisteren en onze eerste ochtend in Libanon.
“Hoe lang het geleden is, dat mijn dochter is geëxecuteerd? 4 jaar en 4 maanden.” In de korte stilte die valt, weet ik zeker dat Shole Pakravan ook het aantal dagen en uren exact weet. Shole stond in de vroege ochtend van 25 oktober 2014 buiten de gevangenis in Teheran toen aan de andere kant van de muur haar dochter werd gedood. Opgehangen.
Afscheid nemen gebeurt niet alleen in Brazilië, maar ook in Nederland. Op 7 april om 10.00 zal in Eibergen de terugkomdienst plaatsvinden. U bent en jullie zijn van harte welkom. Meer informatie vindt u op de uitnodiging van Kerk in Actie hieronder.
Ik erger me dat ik vroeg wakker ben: na een drukke week had ik nog graag een paar uur geslapen. Ik doe nog een poging maar de slaap dekt me niet meer toe.
Weblog 52 Na iemands overlijden komt er niet alleen een hoop verdriet om de hoek kijken, maar ook heel veel geregel. Bij ons kwam daar nog bij dat we in het buitenland wonen: ik moest Ilja vanuit Israël afmelden bij allerlei Nederlandse instanties, vanuit een situatie van emigratie de verzekeringen veranderen, pensioen aanvragen en belastingen afwikkelen. Deze dingen kostten natuurlijk tijd, maar waren na enkele maanden gelukkig goed geregeld. Helaas gold dat niet voor één ding: ons Israëlisch autootje.
In het Moldavische dorpje Varatic trokken steeds meer mensen weg, op zoek naar werk. Ouderen en kinderen bleven alleen achter. Priester Ghennadi Dascal trok zich hun lot aan en vormde een vrijwilligersteam van gemeenteleden. Met een mooi resultaat, het dorp bloeit weer op!
