Zondag 6 juni wordt in veel gemeenten gecollecteerd voor vrouwen in Noord-Oeganda. Door de coronacrisis zijn hun omstandigheden in veel gevallen verslechterd. De Mothers Union wil de komende tijd daarom weer volop investeren in hulp en trainingen.
De jarenlange burgeroorlog, het huishoudelijk geweld, de armoede en de droogte maken het leven in een Noord-Oegandees dorp zwaar. Vrouwen nemen meestal een ondergeschikte positie in, terwijl er veel op hun schouders rust: de zorg voor hun kinderen, hun man, het gezinsinkomen en de huishouding. De Mothers' Union is het vrouwennetwerk van de Orthodoxe Kerk, die hier verandering in brengt, bijvoorbeeld in het leven van Rose.
Mensen die met veel geweld te maken krijgen, hebben vaak moeite mensen te vertrouwen en weer lief te hebben. Dertig jaar lang maakte de terreurgroep Het Leger van de Heer het noorden van Oeganda onveilig. Groepen gewapende mannen plunderden, moordden, verkrachtten en ontvoerden kinderen. Veel Oegandezen zijn hals over kop gevlucht en in vluchtelingenkampen elders in het land beland. Ze lieten huis en haard en moestuin achter. Maar waar leef je dan van? Esthers 16-jarige broer werd er op uitgestuurd om de oogst van hun overhaast achtergelaten grond binnen te halen, nu 19 jaar geleden. Hij keerde nooit meer terug. Een wond die nooit heelt. Iedere familie heeft zo eigen trauma’s te verwerken.
Twintig mensen zijn met Kerk in Actie op reis in Oeganda van 20 oktober t/m 3 november 2018. "We vervolgen onze reis op de rode straten van Afrika. Van Soroti reizen we naar Moroto. De rode straat wordt regelmatig afgewisseld met asfalt en stukken waar hard gewerkt wordt. Hier en daar zien we wat Chinese opzichters. Oeganda heeft Chinese bedrijven gecontracteerd om de wegen te verharden en het gaat in een rap tempo."
Van 20 oktober t/m 3 november 2018 reist een groep van 20 mensen met Kerk in Actie naar Oeganda, samen met Hanneke van den Biggelaar van Kerk in Actie. Tijdens hun reis proberen ze geregeld verslag uit te brengen van hun ervaringen onderweg. Reis met hen mee via hun reisverslag!
Tien jaar geleden, toen Dennis 25 jaar oud was, werd hij van de een op de andere dag blind. Een paar jaar geleden overleed zijn vrouw en bleef hij achter met acht kinderen. Zelf blijkt hij besmet te zijn met het hiv-virus.
Toen er nog een burgeroorlog woedde in het noorden van Oeganda, leefde Elestina lange tijd in een vluchtelingenkamp. Ze heeft veel geweld meegemaakt. Samen met haar man raakte ze door alle ellende aan de drank.
Onvoorwaardelijke liefde geven aan je kinderen, valt niet mee als je zelf nauwelijks op de been blijft. De Oegandese Molly zag al twee huwelijken stranden door drankmisbruik en liep een hiv-infectie op. Ook haar derde echtgenoot raakte aan de drank. Weer kreeg ze het zwaar te verduren. Haar kinderen kregen nauwelijks te eten. Totdat de Mothers' Union haar verder hielp.
Soms kan het leven uitzichtloos lijken, omdat je er alleen voor staat in de zorg voor je kinderen. Iedere dag overleven is dan een enorme opgave. Je hebt geen grip meer op je leven. De Mothers Union hielp Betty om uit die negatieve spiraal te komen. Door sojazaden verdient ze nu haar eigen inkomen en heeft ze haar leven weer in de hand. Haar kinderen profiteren daarvan: ook de meiden gaan weer naar school!
Onvoorwaardelijke liefde geven valt niet altijd mee. Sylvia had conflicten met haar man en kon de zorg voor haar kinderen en kleinkinderen niet aan. Dankzij de hulp van de Mothers Union in Oeganda, gaat het nu veel beter met haar.
