Calla (16): ‘Ik voel me blij en ontspannen als ik hier ben’
Op je zesde breekt de oorlog uit, op je achtste beland je als Syrische vluchteling in Libanon. Geen makkelijke start voor een meisje. Waar ligt haar toekomst? Welke kansen zal ze krijgen? Een jongerencentrum in Beiroet biedt een luisterend oor en helpt meisjes als Calla om zich ondanks alle tegenslagen positief te ontwikkelen.
Mijn leven op zijn kop
“Ik groeide op in een mooi huis in Quamisli, een stad in het noordoosten van Syrië. Toen ik 6 jaar was brak de oorlog uit. Dat zette mijn hele leven op zijn kop. Twee jaar later - ik was nog maar 8 jaar - moesten we met de familie op de vlucht voor het geweld. Met mijn ouders en vier broertjes en zusjes kwamen we in Beiroet terecht, waar we bij familie konden intrekken. Dat was met krap met zijn allen, maar het zou maar tijdelijk zijn. Daarom ging ik in eerste instantie ook niet naar school.”
Leerachterstand wegwerken
Het valt niet mee om hier in Beiroet een nieuw bestaan op te bouwen. Het valt niet mee om er als Syrische vluchtelingen tussen te komen in Libanon. Gelukkig kon mijn vader als timmerman aan de slag en was er na een poosje plaats voor ons op een Libanese school. In jongerencentrum Manara krijg ik bijles in wiskunde en Engels om mijn leerachterstand weg te werken.
Mijn grote droom
Daarnaast doe ik graag mee aan sport en spel, samen met andere jongeren. Basketbal is mijn favoriete sport. Ook doe ik mee in gespreksgroepen over persoonlijke groei. Ik voel me blij en ontspannen als ik hier ben, ik heb al veel vrienden gemaakt. En weet je? Ik leer hier ook timmeren! Mijn vader is er zo trots op dat ik nu ook meubels kan maken. Het is mijn grote droom om actrice te worden. Het liefst wil ik later ergens in Europa - misschien wel bij familie in Zweden - een nieuw leven beginnen.”
Geef voor het werk van jongerencentrum Manara in Beiroet
Lees ook:
