God is aan het werk

30 okt 2021

Dat is het verhaal van Laika, vierdejaars student op Justo Mwale, afkomstig uit Malawi.

“Gods weg is ondoorgrondelijk maar Hij was al die tijd aan het werk ”

Polygaam gezin

‘Ik ben de oudste zoon in een polygaam gezin. Mijn vader verliet ons om in de visserij te gaan en trouwde daar een tweede vrouw. Toen ik tien was ging mijn moeder terug naar haar dorp en werd ik met mijn broertje bij mijn grootouders achtergelaten. Met hen gingen we naar Zambia om op een boerderij te werken. Toen mijn moeder dat hoorde ging ze naar de politie. De politie heeft mijn vader gesommeerd ons op te halen, ons terug te geven aan onze moeder en ons alle drie onderdak te geven op zijn erf. Zo kwam ik in 1993 als 12 jarige jongen in Nkhota Nkhota terecht. Maar mijn vader was meer bij zijn tweede vrouw dan bij ons.’

Ongeluk

‘In datzelfde jaar viel er een boom op mijn moeders hoofd toen ze ’s nachts hout hakte in het bos. Ze strompelde naar huis, bleef bloeden en was niet bij bewustzijn. Wij huilden. Mijn vader ook. Toen hoorde ik een stem: ‘Laika, huil niet, je moeder gaat niet dood, wees sterk.’ In het ziekenhuis is ze de volgende dag gehecht. Na een week opende ze haar ogen, na een maand begon ze weer te praten en mocht ze naar huis. De dokter dacht dat ze was mishandeld door mijn vader. Anderen verdachten de tweede vrouw van mijn vader van zwarte magie. Op school leerde ik later dat een mens maar vijf liter bloed heeft. Voor mijn besef was ze veel meer bloed verloren.’

In de bres springen

‘In 2004 liet het hoofd van de kostschool me toe op de middelbare school. Zijn neefje Joel uit Lilongwe zat bij me in de klas. Hij werd erg gepest omdat zijn oom hem zou bevoordelen. Ik ben vaak voor hem in de bres gesprongen. Dan bad ik: ‘God, help me door uw genade hem te beschermen.’ Ik ben getreiterd en heb veel klappen gehad. In 2005 had de tweede vrouw van mijn vader na een keizersnede bloed nodig. Mijn bloedgroep paste. Ik heb haar bloed gegeven. Toen mijn familieleden dat hoorden hebben ze me verrot gescholden: ‘je bent gek, bloed geven aan de vrouw die je moeder wilde doden!?’ Maar het is mijn bloed niet. Mijn bloed is van God.’

Tranen

‘Oudjaarsnacht 2007 was ik in de kerk in Lilongwe. De dominee vertelde dat mensen in een dorp een olifant hadden verwond en dat de olifant vervolgens door mensen in een dorp verderop is gedood en opgegeten. Oftewel: anderen gaan er met de buit van door als jij niet oplet. Die avond kon ik mezelf niet langer verstoppen en heb ik tegen God gezegd: ‘ik ben een zondaar, hier is mijn leven.’ Ik ging onder tranen naar voren en ontving Jezus Christus. In 2009 moest ik weer huilen. Iemand had ons huis in de brand gestoken. Ook mijn middelbare school diploma was weg. Toen de moeder van Joel in Lilongwe dit hoorde nam ze me bij hen huis en ging ik terug naar school. Zo heb ik alsnog mijn diploma gekregen. Zo ben ik ook in de Presbyteriaanse kerk terecht gekomen. In 2012 ben ik gedoopt. Toen Joel in 2014 in Zuid-Afrika ging studeren moest ik echter ook weg. Dat vond ik heel moeilijk.