'Help me om hier weg te komen'
Met te veel mensen op één plek in een onveilig kamp waar je soms wel drie jaar moet blijven. Vluchtelingenkinderen in Griekenland hebben weinig toekomstperspectief. Hamid, Maryam en Sabrina ontvluchtten alle drie hun thuisland in de hoop op een betere toekomst en verblijven nu al heel lang in een onveilig kamp op Lesbos.
Kerk in Actie werkt op Lesbos samen met Borderline Lesvos en helpt vluchtelingen met voedsel, kleding en onderwijs. Alice Kleinschmidt, hulpverleenster bij Borderline Lesvos, vertelt over de schrijnende situatie waarin veel vluchtelingen verkeren op het eiland: “De dingen hier zijn zo ongelooflijk, met duizenden daklozen op een klein eiland. En dan al die kinderen. De winter komt, de kinderen hebben het ijskoud, veel vluchtelingen gaan er psychisch aan kapot.”
Niet meer vrolijk
Sabrina Sarah (10) moest met haar familie uit Congo vluchten, omdat ze voortdurend werden bedreigd door gewapende groepen. Ze zocht veiligheid, maar heeft een deel van haar hart in haar geboorteland achtergelaten. Op Lesbos voelt Sabrina zich somber. Ze heeft wel vriendinnen waar ze mee speelt en praat over wat ze meemaken. Maar Sabrina is erg moe en niet meer vrolijk. Ze wil gewoon weg en gelukkig zijn met haar familie, ze kan nergens anders meer aan denken. Haar blik is leeg, ze heeft haast geen hoop meer en denkt alleen maar: "Help me om hier weg te komen." Sinds het begin van het coronavirus is ze erg bang, vooral voor haar broertje dat de hele tijd buiten speelt. "Alleen God beschermt ons,” zegt ze. >> Lees het verhaal van Sabrina Sarah
Hoop op betere toekomst
“De redenen waarom mensen naar Europa vluchten, zijn verschillend”, zegt Alice. “Het overgrote deel, zo’n tachtig tot negentig procent, komt uit een conflictgebied. Je hoort de meest schrijnende verhalen: sommigen hebben ternauwernood een bomaanslag overleefd, anderen zijn op de vlucht voor de taliban en weer anderen kunnen hun kinderen niet naar school laten gaan. Vluchtelingen nemen een groot risico door naar Griekenland te komen. Ze doen het in de hoop op een betere toekomst, maar de kans is groot dat ze de reis niet overleven of in criminele handen terechtkomen. En áls ze al aankomen, wacht hun niet de vrijheid en veiligheid waar ze op hoopten. Ze voelen zich ongewenst en moeten soms wel drie jaar wachten voordat ze weten waar ze aan toe zijn.”
Geweld tijdens vlucht
Maryam (6) ontvluchtte met haar ouders het geweld in Syrië. Een jaar geleden kwamen ze op Lesbos aan. Tijdens de vlucht kregen ze opnieuw te maken met geweld, bij de grensovergang van Turkije werden ze geslagen. Sindsdien is Maryam getraumatiseerd en praat ze niet meer met vreemden, alleen met haar familie. Ze is bang als ze politie ziet, omdat ze dan terugdenkt aan het geweld tijdens de vlucht.
Maryam en haar familie zijn na de brand in kamp Moria in het in allerijl nieuw gebouwde kamp terechtgekomen. Elke twee weken gaat ze naar een psycholoog. Als hij haar vraagt om iets te tekenen, tekent ze de zee, een herinnering aan haar reis naar het eiland Lesbos. >> Lees het verhaal van Maryam
Langdurige hulp bieden
“Alles hangt af van een goed team en van een lange adem”, vertelt Alice. “Alles wat we doen, van noodhulp tot onderwijs, tot integratie en raadpleging van vluchtelingen, is eigenlijk heel eenvoudig. We komen niet met een groot plan en proberen het uit te voeren, nee, we zien de kleine behoeften en daar helpen we mee. Op een heel menselijke, flexibele, individuele manier. We prijzen ons gelukkig dat we langdurige partners hebben, zoals Kerk in Actie, die ons vertrouwen en de manier waarop we werken ondersteunen. We kunnen geen school zijn, maar in ieder geval een klein onderwijsproject, we kunnen mensen geen normaal leven bieden, maar ze er wel een beetje dichterbij brengen, een CV schrijven, ze een fiscaal nummer geven. Ook kunnen we geen veilige doorgang bieden aan asielzoekers naar Europa, maar we kunnen ze wel in ieder geval een warme jas geven.”
Niet veilig
Hamid (14) vluchtte met zijn familie uit Afghanistan. Bijna een jaar geleden kwam hij met zijn gezin op het eiland Lesbos aan. Ze moesten hun land verlaten vanwege het geweld en de vele aanvallen van de taliban. Eenmaal op Lesbos heeft Hamid het gevoel dat hij opnieuw in oorlogsgebied is beland. Hij voelt zich niet veilig: hij kan worden neergestoken, het eten wordt gerantsoeneerd en hij mag zich maar beperkt verplaatsen in verband met het coronavirus. Hij zoekt urenlang naar voedsel en water voor zijn familie, vaak in de kou. Hamid heeft veel stress door de situatie en droomt ervan om naar school te gaan: hij wil dokter worden. >> Lees het verhaal van Hamid
Een beter leven voor vluchtelingenkinderen
Natte tenten, onvoldoende sanitair en te weinig eten. Zo wachten duizenden kinderen, zoals Sabrina Sarah, Maryam en Hamid, in Griekse vluchtelingenkampen op de winter die komt. Ze zijn hier, soms helemaal alleen, aangekomen vanuit het Midden-Oosten, Azië en Afrika, op zoek naar warmte en veiligheid. De situatie van deze kinderen is urgenter dan ooit. Partnerorganisaties van Kerk in Actie, zoals Borderline Lesvos, helpen hen met voedsel, kleding en onderwijs en proberen hen op een beter plek te krijgen. Zo brengen ze licht in hun donkere bestaan.
Kom ook in actie! Geef licht aan vluchtelingenkinderen in Griekenland:
Geef ook voor vluchtelingenkinderen in Griekenland
Lees ook:
