Het gebed van een vluchteling in een opvang als Moria
De situatie voor duizenden vluchtelingen op Lesbos in Griekenland blijft vol van wanhoop en uitzichtloosheid. Ze wonen in gammele tenten in extreme kou of juist ondraaglijke hitte. Onveiligheid, gebrek aan schoon drinkwater, medicijnen, sanitaire voorzieningen zijn aan de orde van de dag. En misschien wel het ergst van alles: de uitzichtloosheid, het jarenlange, onzekere wachten. Dat is de realiteit waarin duizenden vluchtelingen in Griekse vluchtelingenkampen zich bevinden. Wij bidden voor hen.
Mijn God mijn God.
Waarom heb jij ons verlaten?
Waarom ben je zo ver weg?
Waarom verberg je je in deze moeilijke tijd?
Onze vrienden zijn er niet meer.
Zij die tegen ons zijn,
zijn met meer dan zij die voor ons zijn.
Zij die tegen ons opstaan,
ze komen als duizenden,
van alle kanten, om ons te verscheuren.
hun monden zijn vol bedrog en geweld.
Verderf en onheil
kleeft aan hun tongen.
Hoor mijn roepen,
let op mijn zuchten,
luister naar mijn schreien.
Het rillen van mijn beenderen.
Ontsteldheid van mijn ziel.
Spaar mijn leven en kom tot mij.
Ik ben afgetobd door mijn kreunen,
mijn tranen bevochtigen mijn kussen,
mijn ogen zijn dof van verdriet
en mat van al die mij kwellen.
De branding van de dood heeft mij in zijn greep.
De golven der onderwereld slaan over mij heen.
De strikken van het dodenrijk liggen voor mij gereed.
Maak een eind aan deze boosheid
die mij dreigt te verscheuren.
Trek mij omhoog uit deze poorten des doods.
Dit gebed is geschreven door Bright Richards, oprichter en directeur van New Dutch Connections, een organisatie die (ex-)vluchtelingen wil inspireren en motiveren om opnieuw in zichzelf te geloven. Bright schrijft over zijn gebed: “Het gebed van een vluchteling in een opvang als Moria. Geïnspireerd op mijn tijd in een vluchtelingenkamp in Liberia”.
Lees ook:
