“Laat ons niet in de steek”
“Zelfs als nog maar één christen in Gaza over is, blijf ik hier. Of we nu leven of sterven: ons lot ligt in Gods handen,” zegt aartsbisschop Alexios van de Grieks-Orthodoxe Kerk in Gaza-Stad. Steun van medegelovigen uit andere landen geeft Palestijnse christenen kracht om vol te houden.
“Ik heb heel wat oorlogen meegemaakt, maar wat ik nu zie is ongelofelijk. Vooral voor vrouwen, kinderen en ouderen”, benadrukt aartsbisschop Alexios. Hij woont sinds 2001 in Gaza. “De helft van alle gebouwen is verwoest. We zitten zonder stromend water, elektriciteit en gas. We koken op houtovens. Op dit moment vangen we 300 mensen in onze kerk op, zowel christenen als moslims. Ze krijgen pitabroden en om de dag een warme maaltijd. De andere dag eten ze uit blik: bonen, mais, champignons en tonijn. Er is geen suiker, zout, verse groenten of fruit. We hebben nieuwe matrassen, dekens en kleding nodig en medicijnen voor de zieken. We houden dagelijkse gebedsdiensten en vieren het heilig avondmaal. Dat bemoedigt ons.”
Blijven leven
Maryam (20), die vóór de oorlog geneeskunde studeerde, is een van de opgevangen christenen in de kerk van aartsbisschop Alexios. Ze vertelt: “Onze kerk is al twee keer gebombardeerd. Ik krijg het geluid van explosies maar niet uit mijn hoofd. Ik weet niet of ik ooit weer kan zijn wie ik was. Ik wil blijven leven. Ik weet niet wat er met mij zou gebeuren, als de kerk er niet zou zijn. Laat jullie licht schijnen op onze kerk. Vertel dat er in Gaza christenen leven die in groot gevaar zijn.”
Alles kwijt
Het aantal christenen in Gaza wordt steeds kleiner. Van de 1500 gemeenteleden van de kerk van aartsbisschop Alexios zijn er 100 mensen overleden en 200 mensen naar het buitenland vertrokken. De aartsbisschop zegt: “Wij zijn de bewakers van de heilige plaatsen. Dit is ons land. Als wij weggaan, raken we alles kwijt. De oplossing voor dit hele conflict ligt niet bij ons. Wij kunnen alleen God om vrede bidden. Bid samen met ons dat deze oorlog stopt, dat we geestelijk standhouden en hier kunnen blijven. Veel mensen zijn voor de zoveelste keer alles kwijtgeraakt. We hebben niet alleen geld en spullen nodig, maar vooral het gevoel dat de wereld ons ziet. Dat we niet in de steek worden gelaten. Het geeft ons kracht en moed te weten dat broeders en zusters in het buitenland voor ons bidden, ons helpen en voor ons opkomen. Gods zegen voor jullie!”
Lees ook hoe de kerk in Libanon aan vrede bouwt:
