Veertig pubers in crisisopvang kerk Leek
De Gereformeerde Kerk Vrijgemaakt in Leek ving vier dagen veertig pubers uit Syrië en Eritrea op. Crisisopvang via INLIA, partner van Kerk in Actie: het COA had geen plaats voor de jongens van twaalf tot achttien jaar oud. Veertig pubers met ieder hun verhaal. Uit oorlogsgebieden gevlucht, de lange reis naar Europa doorstaan, moederziel alleen hier.
Even omschakelen
Wat zullen ze allemaal hebben meegemaakt? Vrijwilliger Hieke schudt onwillekeurig haar hoofd en schouders, als om de gedachte af te schudden. “Je moet er niet aan denken.” In september hadden ze al veertig mannen in de kerk, nu zijn het veertig jongens. “Ja, dat is even omschakelen”, zegt predikant Roel, die fungeert als coördinator van de crisisopvang. Omdat het minderjarigen zijn, stelt het COA nu wel medewerkers en voorzieningen beschikbaar. Zo worden maaltijden in dagelijkse pakketten per persoon geleverd. Maar de kerk in Leek vult die aan. Met lekkere, verse soep bijvoorbeeld, en tussendoortjes. Want verse groenten zijn belangrijk, en: pubers hebben altijd honger, weet Roel. De voorzieningen zijn hier prima: op zolder is zelfs een soos. Compleet met tafelvoetbal, biljart en bar. Er wordt nu natuurlijk geen alcohol geschonken. ‘Geen 18: geen druppel’, immers. Wel roken de jongens bijna allemaal, constateert een vrijwilliger mismoedig. Dat leren ze op de vlucht, weet haar collega: “Als je rookt, voel je de honger niet zo erg.”
Slapen op stoelen
Buiten helpt een aantal jongens elkaar een kleurspoelinkje in het haar te doen. En eerder zat een van de jongsten keurig boven een bordje z’n nagels te knippen. Precies zoals hij het thuis van zijn moeder heeft geleerd, dacht Hieke. Het is niet ieder puberjoch dat graag iedere dag schone kleren aantrekt, z’n haren wast, z’n tanden poetst en doucht. Maar ook niet iedere puberjongen heeft een lange reis gehad, met slechts sporadisch sanitaire voorzieningen. En eenmaal in het aanmeldcentrum in Ter Apel zaten ze nog zonder douche en schone kleren. Zonder bed ook; ze sliepen op stoelen.
Vier dagen kunnen ze bijkomen in Leek. Donderdag arriveren de jongens, maandagochtend vertrekken ze alweer; het COA heeft een opvanglocatie gevonden. Vier dagen met een grote impact in deze levens. Onbezoldigd tolk Lydia: ”Ze kwamen heel onzeker aan, maar ze werden zó warm ontvangen. Je zág ze ontspannen.”
Een goede, stevige hug
Ondanks de taalbarrière hebben ze een band opgebouwd, zegt Lydia; omdat ze vier dagen omgeven zijn met love and care.” De jongens vragen Lydia die laatste ochtend om voor hen te vertalen zodat ze Roel en het team kunnen bedanken. Met applaus.
Bij het afscheid omhelzen ze Roel allemaal. Eén voor één, een goede, stevige hug. Sommigen vechten tegen tranen. Als de bus wegrijdt, blijven de jongens zwaaien. De jonge vrijwilligers op de stoep ook. Rennen nog een stuk om de bus zo lang mogelijk in zicht te houden. “Zo mooi, the love from stranger to stranger,” zegt Lydia. Ze laat de tranen maar gewoon komen.
Lees ook: