'We blijven geloven dat we in vrede kunnen samenleven'
In zijn land ziet hij de angst voor nog meer geweld en conflict alleen maar toenemen. Toch blijft de Joodse Anton Goodman geloven dat Joden en Palestijnen in vrede kunnen samenleven. Daar wil hij samen met de Palestijnse Omar Harami aan werken.
“Er vindt een drama plaats op een schaal die we niet eerder hebben gezien. Er zijn zo veel families die kinderen hebben verloren. De gegijzelden zijn nog altijd niet thuis. Iedereen is geraakt door de slachtpartij op 7 oktober en de daaropvolgende oorlog. In de laatste maanden zijn er honderdduizenden nieuwe aanvragen gedaan om een wapen te mogen bezitten. Het is duidelijk dat de bevolking meer geweld en conflict verwacht”, zegt Anton Goodman (44).
Hij is directeur Partnerships bij Rabbis for Human Rights, een netwerk van 150 rabbijnen, en partner van Kerk in Actie. Deze Israëlische mensenrechtenorganisatie brengt mensenrechtenschendingen waar Palestijnse gemeenschappen in de bezette gebieden mee te maken hebben onder de aandacht, pleit voor het aanpakken van armoede en voedselonzekerheid en geeft jonge studenten in Israël les over mensenrechten en joodse waarden.
Begrip kweken
Goodman gelooft niet in een militaire oplossing, omdat die alleen maar verliezers geeft. “Als mensen elke hoop wordt ontnomen, zoals in Gaza, blijft er haat en radicalisering ontstaan. Religie kan een sleutelrol spelen in de weg naar vrede. Gedeelde waarden als liefde en compassie zijn onmisbaar om begrip te kweken tussen bevolkingsgroepen.”
Omar Harami (44) kan dat alleen maar beamen. “We moeten uitvinden hoe we in dit land met elkaar kunnen samenleven”, stelt hij. Samen met Anton Goodman bezocht hij gebedswakes voor de vrijlating van de gijzelaars en het beëindigen van het geweld. Harami is directeur van Sabeel, het oecumenisch centrum voor Palestijnse bevrijdingstheologie. Sabeel ondersteunt lokale Palestijnse kerken bij gemeenteopbouw. Dit gebeurt vooral via bijbelstudiegroepen, waaraan veel jongeren en vrouwen deelnemen.
Bruggen bouwen
Harami is ervan overtuigd dat het grootste deel van zijn gemeenschap geweld tegen burgers en vooral kinderen krachtig veroordeelt. “Er is geen enkel excuus voor. De explosie van geweld heeft aan beide kanten zwaar leed veroorzaakt”, zegt hij. “Veel mensen denken dat de weg vooruit niet mét elkaar is. Daar kan ik me niet bij neerleggen. Ik wil graag bruggen bouwen en werken aan vrede. Daarvoor is het nodig dat de bezetting wordt beëindigd, dat de gegijzelden terugkomen, en dat al het extremisme wordt uitgeroeid.”
Als broers en zussen naast elkaar
Samen werken aan vrede is de enige optie die we hebben, aldus Harami. “Dit land is nu ons gedeelde thuisland, voor Palestijnen én Joden. We moeten uitvinden hoe we hier met elkaar kunnen samenleven. Dat kost tijd. Mensen moeten ervoor uit hun comfortzone komen.” Niet meer kiezen voor de strijd, maar je buur als vriend zien in plaats van als vijand, dat is de droom die Omar Harami heeft voor zijn land. “Ik hoop dat er een tijd komt waarin we als broers en zussen naast elkaar kunnen staan. Dat perspectief hebben we nodig om hoop te houden op een gezamenlijke toekomst.”
Goodman is het daarmee eens. “Dit land is van God, niet van ons. Hij vraagt ons alleen erover te waken in de korte tijd dat wij op aarde wonen. Ik bid dat harten en ogen worden geopend voor die waarheid.”
Kerk in Actie steunt het werk van Rabbis for Human Rights en van Sabeel.
Lees ook:
