Collecterooster

Joodse en Palestijnse kinderen groeien gescheiden van elkaar op. Door het decennialange conflict in hun land is er veel onderlinge haat. Men leert elkaar te zien als ‘bezetter’ of ‘terrorist’. Kerk in Actie steunt een project dat aan deze negatieve stereotypen een eind wil maken door Joodse en Palestijnse kinderen met elkaar in contact te brengen. Ze bezoeken elkaar in de klas en leren spelenderwijs over elkaars geschiedenis, tradities en identiteit. Een klein begin naar meer vrede.

Voor de Protestantse Kerk is de relatie met het volk Israël deel van de eigen identiteit. Daarom is het nodig om ons te bezinnen op de Joodse wortels van het christelijke geloof, lessen te trekken uit de joods-christelijke dialoog en antisemitisme te bestrijden. Kernwoorden in de relatie tussen Israël en de kerk zijn gesprek en ontmoeting, zowel binnen de gemeenten als naar buiten toe. De Protestantse Kerk geeft hier vorm aan door onder andere te investeren in opbouwende relaties met de Joodse gemeenschap, bijvoorbeeld met een gezamenlijk project voor vluchtelingen in Israël.

Christelijke ouders vinden het belangrijk om het geloof door te geven aan hun kinderen. Maar hoe doe je dat? En kan de plaatselijke kerk hier een rol bij spelen? Uit gesprekken met ouders blijkt dat zij bij de geloofsopvoeding graag willen samenwerken met de kerk. Jong Protestant, de jeugdwerkorganisatie van de Protestantse Kerk, helpt kerken daarom om er te zijn voor gezinnen, onder andere door samen na te denken over materialen en over de rol van de kerkdienst bij geloofsopvoeding.

De noordelijke provincies van Kameroen liggen in de Sahelwoestijn. Het is er dus warm en droog en door de klimaatverandering wordt het er niet beter op. De woestijn rukt op en verdrijft boerenfamilies van hun grond. Veel dorpsbewoners, zowel moslims als christenen, leven onder de armoedegrens. Onder leiding van de kerk trekken zij samen op in een project dat gericht is op duurzame landbouw. Dit zorgt niet alleen voor meer voedselzekerheid, maar ook voor een vreedzame samenleving.

Het valt niet mee om boer te zijn op het Indonesische Zuid-Sumatra. Veel boeren zijn arm omdat hun grond niet genoeg oplevert. Daarnaast lopen ze het risico om door grote bedrijven of door de overheid van hun land verdreven te worden. Met steun van Kerk in Actie helpt de kerk deze boeren - in groepen - met duurzame landbouw die meer oplevert, met spaar- en kredietgroepen en met trainingen die leren hoe ze voor hun rechten moeten opkomen.

Veel vrouwen in Guatemala hebben dagelijks te maken met discriminatie en zelfs huiselijk geweld. Een vrouwencentrum voor pastorale studies waar Kerk in Actie mee samenwerkt, vindt dat dit moet stoppen en strijdt voor gelijkheid tussen mannen en vrouwen. Het biedt vrouwen een bijbels-theologische opleiding waarna ze actief kunnen worden in de kerk of samenleving. Dit geeft hen zelfvertrouwen en eigenwaarde. Het centrum helpt de vrouwen ook als ze juridische of medische hulp nodig hebben na huiselijk geweld.

Een luisterend oor, een vriendelijk woord, een arm om de schouder. Oog hebben voor mensen binnen en buiten de kerk is een belangrijk onderdeel van gemeente zijn. De Protestantse Kerk in Nederland stimuleert gemeenten in hun pastorale taak, onder andere door het steunen van gedachtenismomenten waarbij de kerk ruimte biedt aan alle wijk- of dorpsbewoners die in het afgelopen jaar te maken hebben gehad met verlies en rouw. De kerk als vindplaats van geloof, hoop en liefde ten voeten uit.

In Moldavië worden veel kinderen aan hun lot overgelaten. Hun ouders zijn naar het buitenland vertrokken of zoeken troost in alcohol. Kinderen lopen het risico om uitgebuit te worden in bijvoorbeeld de seksindustrie. De kerken en Youth for Christ vangen hen op en zorgen voor huiswerkbegeleiding en een maaltijd. Veel kinderen ontdekken hier voor het eerst hoe je op een liefdevolle manier met elkaar om kunt gaan: een ervaring die ze de rest van hun leven meenemen.

Na de genocide in Rwanda in 1994 bleven veel kinderen als wees achter. ‘Mama Rose’ richtte een organisatie op die voor deze kinderen een nieuwe familie zocht. Tegenwoordig helpen ‘mama Rose’ en haar team kwetsbare kinderen, onder wie kinderen die hun ouders aan aids zijn kwijtgeraakt of die zelf besmet zijn. Ze regelen opvanggezinnen en helpen de kinderen met persoonlijke begeleiding, een zorgverzekering, medicijnen en onderwijs. Ook geven ze voorlichting over hiv/aids op scholen en in kerken.

In Nederland zijn ongeveer 45.000 kinderen uit huis geplaatst. Ze maakten in hun jonge leven al té veel mee. In De Glind, een klein dorpje in het midden van Nederland, kunnen 120 van deze getraumatiseerde en kwetsbare kinderen wonen en werken aan hun toekomst. In jeugddorp De Glind gelooft men sterk in de helende kracht van een stabiel gezinsleven. Verspreid over het verder heel gewone dorp staan 28 gezinshuizen waar deze kinderen een veilig thuis vinden.