Waarin een klein land het verschil kan maken: duizenden Oekraïners kregen sinds het begin van de oorlog een warm welkom in buurland Moldavië. Natalia Baltah en haar zoon zijn twee van hen. Ze worden liefdevol opgevangen door de organisatie Home Care. Kerk in Actie ondersteunt dit belangrijke werk.
Wat was 4 december een mooie zondag. Negen studenten werden bevestigd als predikant. En wij mochten daarvan getuige zijn.
Bai Khan, behorend tot de Wa-stam in Myanmar, studeert theologie in Hongkong. Hij is de eerste van zijn stam die deze opleiding volgt. Het is niet makkelijk om christen te zijn in Myanmar, maar Bai Khan staat volledig in Gods dienst, zo getuigt hij.
Twee keer per jaar gastdocent in Hong Kong
De oorlog in Oekraïne duurt nog altijd voort. Raketaanvallen verwoesten steeds meer infrastructuur, elektriciteit valt continu uit en de koude winter zorgt voor nog meer problemen. Noodhulpcoördinator Alex Savchuk: “Mensen weten niet of ze hun kinderen straks nog wel te eten kunnen geven.”
Al twintig jaar maakt ze zich hard voor kwetsbare mensen op de vlucht. Het idee dat ze daarmee de wereld verandert, heeft Alexandra niet meer. Het Europese afschrikbeleid boort haar hoop finaal de grond in. “Ik doe geen oog dicht.”
Maak kennis met Ibrahim, Ilana, Asif en Dunia. Vier – van de maar liefst vijftigduizend – vluchtelingenkinderen in Griekenland. Kerk in Actie ondersteunt hen met zorg, voedsel, kleding, zorg en onderwijs en waar mogelijk een betere plek.
Ze woonde in Afghanistan, maar moest op de vlucht voor het geweld in haar land. Ilana (18) woont nu met haar familie op Lesbos. Alle onzekerheid maakt haar gek, hun asielaanvraag is al drie keer afgewezen. Terugkeren is geen optie. Maar wat dan? “Ik hoop dat ik ooit als mens wordt gezien, en niet alleen als vluchteling.”
De Gereformeerde Kerk Vrijgemaakt in Leek ving vier dagen veertig pubers uit Syrië en Eritrea op. Crisisopvang via INLIA, partner van Kerk in Actie: het COA had geen plaats voor de jongens van twaalf tot achttien jaar oud. Veertig pubers met ieder hun verhaal. Uit oorlogsgebieden gevlucht, de lange reis naar Europa doorstaan, moederziel alleen hier.
Sinds de vluchtelingenstroom naar Griekenland begon, werkt Lexia op Lesbos. Langzamerhand verliest ze de moed door al het onrecht dat vluchtelingen wordt aangedaan. Door het eindeloze wachten in afgesloten kampen dreigen zij alle hoop te verliezen. “Europa, dóé iets!”
Vluchtelingen die in Griekenland aankomen, wacht niet het welkom waarop ze hoopten. Soms worden ze meedogenloos teruggeduwd de zee op. Mensen die hen willen helpen, riskeren een boete. Journalisten die over hun situatie willen schrijven, wordt de mond gesnoerd. “Dit verhaal mag niet worden verteld.”
