Door de slechte economische omstandigheden in Moldavië is er weinig werk. Vele tienduizenden mensen zijn naar het buitenland vertrokken, op zoek naar werk. Kinderen en ouderen bleven achter. Zo ook de oude Aculina die er helemaal alleen voor stond. Via MCA, partner van Kerk in Actie, kreeg ze hulp. En ziet het leven er weer een beetje beter uit voor haar.
Matthijs, Griet, Wim, Els en Leo zijn op zondag afgereisd naar Guntur in de staat Andra Pradesh om CARDS te bezoeken. De andere groep reisde op dinsdag achter hen aan om nog een gedeelte van het programma samen mee te maken. Griet deelt in de blog haar ervaringen.
Donderdag 21 februari, het is zover. Met 8 mensen uit verschillende kerkelijke gemeenten van de Protestantse kerk reizen we af naar India om verschillende partners van Kerk in Actie te bezoeken. De partners waaronder het Henri Martin Instituut, Sadhana, CARDS en SAVE hebben ons bezoek voorbereid. Met een gezonde spanning beginnen we aan onze reis.
Thalie kan het niet bevatten maar het is echt zo, na jaren omhelsde ze Marike op 15 februari weer: ‘Ongelooflijk, we zijn samen in Zambia. Wie had dat ooit gedacht?’
Theologiedocenten in Zambia
Tijdens de genocide in Rwanda in 1994 verschool Rose Mukankaka zich met haar man en tien kinderen honderd dagen lang in huis. “We waren doodsbang. We baden voortdurend of God ons wilde beschermen. Ik zei tegen God dat ik Hem voortaan zou dienen, als Hij de genocide zou stoppen en ons weer veilig buiten zou brengen” Rose overleefde met haar gezin op wonderbaarlijke wijze.
Ik kan me nog goed de verwarring voor de geest halen van ons eerste jaar hier. Als we ergens nieuw verschenen, werd ik voorgesteld als de Nederlandse dominee van de Redeemer Church, die de Nederlandse gemeente zou starten, zoals er ook een Duitse, Engelse, een Arabische en een Deense gemeente is. Het bracht me in verlegenheid, want ik ben helemaal geen dominee en het was ook niet de bedoeling vanuit de Protestantse Kerk om in Jeruzalem een Nederlandstalige kerk op te zetten. Maar ja, dat ga je niet bij je eerste kennismaking al op tafel gooien.
Vorige week is naar de gemeenten die mijn uitzending de afgelopen jaren, of in sommige gevallen helaas korter, hebben gevolgd de volgende brief verzonden:
Aan het einde van 2018 was ik een aantal weken op verlof in Nederland en mocht ik op verschillende plaatsen komen vertellen over mijn werk bij COMIN – de afgelopen jaren. Ik had een uitgebreide presentatie gebouwd die ik per gelegenheid aanpaste (want soms heb je een uur, en dan weer een kwartiertje…). Velen vroegen na de presentatie naar de tekst. Maar die bestond alleen in mijn hoofd en niet op papier. Dat is een van de dingen die ik in Brazilië goed heb geleerd: niet vastzitten aan m’n papier. Maar de beelden waren wel nodig, hoor, om de volgorde een beetje samenhangend te houden. Hierbij, een poging om mijn verhaal, in het kort op virtueel papier te zetten.
Vrijdag 24 januari hoorden we dat hij ziek was, ds. Gerald Phiri, een collega op Justo Mwale University. De volgende morgen kregen we het bericht dat hij was overleden. Zo snel kan het gaan.
Akantoile, Latifa en Ama Nuhu zijn blij met de steun van de Presbyteriaanse kerk in Ghana. De boerinnen rapen kariténoten van de sheaboom. De kerk begeleidt hen, zodat ze leren samenwerken en hun leven verbetert. De vrouwen verkopen hun oogst nu eerst aan de gezamenlijke opslag van de coöperatie, die de noten pas door verkoopt als de prijs hoog is. Ze doen mee in spaargroepen, waar ze iedere week aan bijdragen en om beurten van mogen lenen. Het lijkt iets kleins, maar voor deze vrouwen, die altijd hard moeten werken om de eindjes aan elkaar te knopen, is het van grote betekenis.
