Klimaatverandering en toenemende droogte maken het leven voor het herdersvolk Karamojong in het droge noordoosten van Oeganda steeds lastiger. Hun kinderen belanden daardoor regelmatig op straat in grote steden. Kerk in Actie werkt samen met drie Oegandese organisaties die dit probleem aanpakken.
Voorkomen is beter dan genezen. Daarom zetten we alles op alles om te zorgen dat moeders niet uit het droge noordoosten van Oeganda naar de hoofdstad vertrekken om daar met hun kleine kinderen op straat te belanden. We helpen hen en terugkeerders om een bestaan op te bouwen in hun geboortedorp. Sommige vertrekken vanwege huiselijk geweld. Als we dat bij de wortel aanpakken voorkomen we nieuwe straatkinderen in Kampala. Doe je mee?
Het zal je maar gebeuren: als 6-jarig meisje wordt je uit je dorp weggehaald bij je ouders, meegenomen door een "tante", die je in de de grote stad laat bedelen met een baby. Het overkwam Miracle, die niet geloofde haar ouders ooit nog terug te zien. Ze werd door sociaal werkers gered van de straten van Kampala en had een lange weg te gaan. Dit jaar gaat het gebeuren: de inmiddels 7-jarige Miracle zal weer herenigd worden met haar ouders. Wonderen bestaan!
Veel Oegandese straatkinderen komen uit de droge streek Karamoja in het noordoosten van Oeganda. De Karamojong die van oudsher nomaden en veetelers zijn, kunnen daar steeds moeilijker overleven en weten weinig van landbouw. Kerk in Actie zet zich in om straatkinderen op te vangen en terug te brengen naar familie en school. Maar belangrijker is het om nieuwe migratie te voorkomen. Hoe pakken we dat aan in samenwerking met de Oegandese hulporganisaties?
Ook in Oeganda is 2020 geen makkelijk jaar geweest. Toch konden de Oegandese partners van Kerk in Actie straatkinderen uit Karamoja opvangen, terugbrengen naar hun geboortedorpen in het droge Karamoja en hen daar steunen om een beter bestaan op te bouwen? Goed nieuws is ook dat voorkomen werd dat nieuwe kinderen op straat belandden.
Christine is opgegroeid in een klein dorp in het droge noordoosten van Oeganda. Dat dorp bestaat uit een aantal lemen huizen. Het leven is er hard, omdat aan alles tekort is. Door alle problemen is er ook veel huiselijk geweld. Als Christine 10 jaar is, wordt ze op straat gezet door haar ouders. Ze besluit naar de grote stad Kampala te reizen, een lange reis van twee dagen per bus. Ze hoopt daar een beter leven te krijgen, maar ze dat blijkt niet zo makkelijk als gedacht. Ze belandt op straat.
