Misschien komt het door een gebrek aan contact met mensen, als gevolg van corona, maar sinds onze terugkeer in Yogyakarta zijn planten en bomen een belangrijk onderdeel van ons leven geworden. Groen is natuurlijk sowieso onvermijdelijk in het land dat wereldwijd op de derde plek staat wat omvang van regenwoud betreft. Bovendien is ecologie ook een belangrijk onderdeel van mijn werk. Daarom de komende maand deze driedelige serie over tropisch tuinieren, met als tweede deel: planten om te eten.
Theologiedocent in Indonesië
Vrede in het Midden-Oosten: het lijkt een utopie. De huidige generatie leiders komt er niet uit. De hoop is gevestigd op een nieuwe generatie. De kinderen en jongeren die nu gevormd worden zullen het moeten doen. Het belang van goed onderwijs is onmiskenbaar.
Docent systematische theologie en missiologie
Misschien komt het door een gebrek aan contact met mensen, als gevolg van corona, maar sinds onze terugkeer in Yogyakarta zijn planten en bomen een belangrijk onderdeel van ons leven geworden. Groen is natuurlijk sowieso onvermijdelijk in het land dat wereldwijd op de derde plek staat wat omvang van regenwoud betreft. Bovendien is ecologie ook een belangrijk onderdeel van mijn werk. Daarom de komende maand deze driedelige serie over tropisch tuinieren, met als eerste deel onze eigen tuin.
‘Alleen de kleren die we aan hadden hebben we nog’, vertelt evangelist Zulu uit Malherbe, een dorpje een dik uur rijden van Lusaka. ‘Verder is ons hele huis door brand verwoest.’ Op een zondagmiddag brengen we hem, samen met een aantal collega’s, een bezoek.
Theologiedocenten in Zambia
‘Na de dienst gaan we meneer Forest bezoeken’, vertelt de evangelist voor de dienst, ‘hij heeft de grond gegeven waar onze kerk op staat en hij is ernstig ziek. We willen hem graag bedanken.’ Dan kijkend in mijn richting: ‘U gaat ook mee, toch?’
Vanwege het hoge aantal coronabesmettingen moeten de kerken hier in Libanon de komende weken dicht blijven. Voor veel mensen is dat een teleurstelling. Juist in deze tijd vinden ze steun in het geloof. Net voor de lockdown vertelde een buurvrouw die terugkwam van de eucharistieviering: “Ik weet dat ik voorzichtig moet zijn, maar ik had zo’n verlangen om te gaan.”
In een eerdere blog heb ik het al eens genoemd: het ongemak dat je als Nederlander in Indonesië af en toe kan ervaren. Dit gevoel dringt zich vooral op als je de kansenongelijkheid en het verschil in welvaart ziet en tijdens gesprekken over de geschiedenis van beide landen en over het kolonialisme. Maar om eerlijk te zijn merk ik die verlegenheid soms ook tijdens alledaagse bezigheden.
‘In 2008 veranderde een film mijn leven. Jongeren met hart voor God hebben daarna veel voor mij betekend. Zelf deel ik het evangelie nu graag, vooral met jongeren.’
Ze had tranen in de ogen, zag ik via het beeldscherm. “Ik heb twee theologische masters behaald, maar een cursus zoals deze heb ik nog nooit meegemaakt!”
Twee keer per jaar gastdocent in Hong Kong
Na zes weken van oorlog en Russische bemiddeling hebben Armenië en Azerbeidzjaan een akkoord ondertekend. Armenië moet verschillende gebieden afstaan, niet alleen in Artsakh, zoals Nagorno- Karabach door de Armeniërs wordt genoemd, maar ook in Armenië zelf. Ik sprak hierover met een van onze studenten, Garen Yosolkanian. Hij is landbouwkundig ingenieur en aartsdiaken in de Armeense Orthodoxe Kerk.
