Door de coronapandemie in 2020 en 2021 daalde de vraag naar kariténoten. Toch zijn er in 2021 goede stappen gezet om vrouwen in Noord-Ghana verder te helpen professionaliseren. Zij verkopen hun noten nu aan het internationale bedrijf Fuji Oil Ghana en konden leningen afsluiten bij regionale banken.
Wat doe je als je - naast de zorg voor eigen kinderen - ruimte in je hart hebt om je leven met anderen te delen? Reindert (42) en Lian (40) vonden hun bestemming in jeugddorp De Glind. Ze runnen een gezinshuis waar drie kwetsbare tieners deel uitmaken van hun gezin. “Door ons hart en huis te delen kunnen we van betekenis zijn voor anderen.”
De gevolgen van de coronapandemie zijn ook in Moldavië voelbaar. Bethania, partner van Kerk in Actie, merkt dat ouderen en kinderen het nóg moeilijker hebben en de armoedeproblemen alleen maar groter worden. Vele gezinnen ontvangen praktische hulp, zoals een voedselpakket. “Zo kunnen we Gods liefde laten zien aan kwetsbare mensen.”
Ieder jaar trainen Rwandese diaconessen 150 boeren en boerinnen een week lang om hun landbouwtechnieken te verbeteren, klein vee te fokken, bomen te planten en beter samen te werken. Zo neemt de armoede af en herstelt de natuur.
Als je in Moldavië als oudere ziek wordt, kun je letterlijk geen kant op. Ze staan er alleen voor, zoals Maria Percic (78). Nadat de diagnose darmkanker werd gesteld en ze zorg nodig had, vroeg ze zich radeloos af hoe het verder moest. Thuiszorgorganisatie Home Care, partner van Kerk in Actie, bood hulp. De liefdevolle zorg van verpleegster Ekaterina voelt voor Maria als een geschenk uit de hemel.
Als 10-jarig jongetje vond hij de lichamen van zijn vermoorde ouders. Dit is nu een kwart eeuw geleden, hij is nu 35. Een leeftijd waarop veel mensen volop bezig zijn met gezin en loopbaan. Maar Simon heeft geen gezin en geen werk. In de 19 jaar dat hij nu in Nederland is, is hij niet naar school geweest, heeft hij nog nooit een baan gehad: het lot van een dakloze asielzoeker zonder verblijfsvergunning. Nederland wilde hem wegsturen naar Tanzania.
Hij woonde met zijn familie op in Iran, tot hij op een dag als illegale Afghaan uit de klas gehaald werd. Dat was de trigger voor de toen 14-jarige Asif om over land en zee naar Griekenland te vluchten. Daar woont hij nu in een speciaal huis voor alleenstaande minderjarigen. Hij kan goed leren en krijgt mogelijk de kans om verder te studeren. Hij is dankbaar voor de goede opvang die hij nu mede dankzij steun uit Nederland ontvangt.
Toen hun huis en wijk in Palestina gebombardeerd was, waarbij opa omkwam, had de familie van Dunia (11) en Reyad (12) niets meer te verliezen. Een gezin met 7 kinderen op de vlucht is een spannende onderneming. Nu wonen ze in Griekenland, maar hun toekomst is nog onzeker.
Hij woonde met zijn familie in Syrië, maar door de oorlog moesten ze op de vlucht. Ibrahim (12) woont nu met een deel van zijn familie op Lesbos. Zijn moeder bleef achter in Syrië. “Bijna mijn hele leven is het al oorlog. Hier op Lesbos zijn we ook niet welkom. Ik mis mijn moeder enorm. Kon ik haar maar even knuffelen.”
Ze woonde in Afghanistan, maar moest op de vlucht voor het geweld in haar land. Ilana (18) woont nu met haar familie op Lesbos. Alle onzekerheid maakt haar gek, hun asielaanvraag is al drie keer afgewezen. Terugkeren is geen optie. Maar wat dan? “Ik hoop dat ik ooit als mens wordt gezien, en niet alleen als vluchteling.”
