Klimaatverandering en toenemende droogte maken het leven voor het herdersvolk Karamojong in het droge noordoosten van Oeganda steeds lastiger. Hun kinderen belanden daardoor regelmatig op straat in grote steden. Kerk in Actie werkt samen met drie Oegandese organisaties die dit probleem aanpakken.
Iets doen voor mensen die het moeilijk hebben. Dat is waarom Nora Kalshoven (15) langs de deuren gaat voor kinderen in Oekraïne. Ze kan zich niet voorstellen wat zij meemaken. “Zo kan ik hen toch een klein beetje helpen.”
Iedere dag luchtalarmen, telkens weer naar de schuilkelder vluchten, bang zijn dat er een raket op je huis valt, dreigende honger. Voor miljoenen kinderen in Oekraïne is dit de realiteit. Kerk in Actie wil hen psychosociale hulp, een veilige plek om te spelen en eten op tafel bieden.
De 16-jarige Dennis zag zijn moeder ploeteren om voor haar zes kinderen te zorgen. Ze gingen regelmatig met honger naar bed. Dennis wist nog maar één oplossing: ‘s nachts metaal van garages stelen om overdag te verkopen. Kerkleden zagen hun nood en wisten het tij te keren.
De situatie in Gaza wordt met de dag rampzaliger: het water raakt op, voedsel is schaars en besmettelijke ziekten liggen op de loer. Kerk in Actie-partner DSPR blijft in contact met medewerkers ter plekke. Bij ieder gesprek klinkt als afscheid: “We weten niet of we elkaar morgen nog spreken.”
Sinds 7 oktober staat de telefoon roodgloeiend bij Kav LaOved, een organisatie die zich inzet voor de rechten van arbeiders in Israël. Radeloze arbeidsmigranten vragen om hulp. Bij sommigen staat hun baan op het spel, bij anderen zijn hun geliefden vermist of ontvoerd. “Alsjeblieft, red hen!”
Vraag jij je wel eens af of je vandaag of morgen genoeg te eten hebt? Sta daar eens bij stil rond Wereldvoedseldag, 16 oktober. Voor bijna 30 procent van de wereldbevolking is dat namelijk niet vanzelfsprekend. En 735 miljoen mensen lijden regelmatig honger. Vooral voor kinderen onder de 5 jaar kan dat nare gevolgen hebben voor de rest van hun leven. Overheden doen er alles aan om ondervoeding bij kinderen tegen te gaan, zoals bijvoorbeeld in Rwanda.
Milad Simo (61) is diaken in de Presbyteriaanse Kerk in Aleppo. De oorlog tekende zijn leven. De kerk waar hij zo graag komt om te bidden en anderen te helpen, werd volledig verwoest. Nu het geweld is gestopt, is de heropbouw begonnen. En dat biedt hoop op een betere toekomst.
Pamela Shamas (26) woont in de wijk Al Jala in Aleppo. Ze studeerde economie en werkt als leerkracht. Daarnaast doet ze mee in het zondagsschoolteam van haar kerk. De oorlog in Syrië heeft haar leven getekend. Pamela ziet er enorm naar uit dat haar stad en kerk worden herbouwd.
“Ik dacht dat de oorlog het ergste was wat we konden meemaken, maar het werd nog erger.” De Syrische bisschop Boutros Kassis weet eigenlijk niet hoe het verder moet. Sociaal-economisch zit Syrië aan de grond. Het herstel van kerken en andere gebouwen geeft hoop. Met een speciaal herstelfonds helpt Kerk in Actie daarbij.
