Andrés uit Bogotá blijft overeind door jouw steun
Als je op een veilige plek opgroeit, kun je je niet voorstellen hoe het is als dat niet vanzelfsprekend is. De 12-jarige Andrés uit Bogotá ploetert door zijn jonge leven en probeert er het beste van te maken. Mede dankzij jouw steun is er een stichting die naar hem omkijkt en hem overeind houdt in zijn zware leven. Dank je wel, namens kinderen als Andrés.
Heimwee naar het platteland
Andrés woont samen met zijn moeder Gissela (32), zijn zusje Emily (9), zijn broertje Camilo (7) en zijn stiefvader (28) in een appartement in het zuiden van Bogotá. Hun huurwoning bestaat uit een woonkamer, keuken, wc/badkamer en twee slaapkamers. Andrés is in Bogotá geboren, maar na de scheiding van zijn ouders heeft hij een tijdje met zijn vader bij zijn opa en oma in een dorp op het platteland gewoond. Opa en oma hebben daar een kleine cementfabriek op eigen grond. Andrés vertelt vol heimwee dat hij daar heel gelukkig was. Nu ziet hij hen nog maar weinig. Zijn moeder heeft nooit een vaste baan gehad. Het gezin belandde zelfs een periode op straat in Bogotá, maar als door een wonder zorgde iemand dat ze onderdak kregen.
Hoe ziet Andrés' dag eruit?
Andrés gaat niet naar school, omdat zijn ouders geen geschikte middelbare school in de omgeving kunnen vinden. Hij doet veel huishoudelijk werk: “Ik sta om 6 uur ‘s ochtends op, maak het ontbijt klaar voor mijn broer en zus. Ik maak hen klaar voor school en wacht tot ze opgehaald worden. Dan moet ik het huis opruimen. Als ik daarmee klaar ben lees wat, tot ze weer thuiskomen. Soms help ik mijn moeder met koken als ze moe of ziek is. Ontbijt klaarmaken is makkelijk, maar de rest vind ik niet leuk.” Andrés’ stiefvader is fietstaxi-chauffeur en zijn moeder coördineert de ritten die hij fietst. “Ik ben jammer genoeg nog te jong om geld te verdienen voor mijn familie. Ik zie dat mijn ouders het zwaar hebben en onder veel druk staan, omdat ze niet goed rond kunnen komen. Pas kwamen ze dronken thuis, kregen ze ruzie en vielen ze elkaar aan.”
“Ik vind het leuk om hier te zijn. Ik voel me niet langer dom en ik kan hier mezelf zijn.”
Een steun in de rug en niet langer alleen
“Hier in de stad voel ik me alleen. Ik heb hier niemand om mee te spelen, alleen mijn broer en zus.” Andrés houdt van knutselen: “Ik heb vandaag twee wagentjes gemaakt met een motortje erin.” Maar sinds maart 2022 doet Andrés mee aan het moestuin-project ‘Tuin van Eden’ van een stichting in Bogotá. Hij leerde deze organisatie kennen toen de medewerkers activiteiten organiseerden in een park dichtbij zijn huis. Hij hoorde over een plek waar je jezelf kunt zijn, meer zelfrespect kunt krijgen en waar je jezelf leert presenteren. Hij vroeg zijn moeder of hij er een keer heen mocht: “Ik voelde me daar welkom en leerde Sandra kennen.” Sindsdien verbouwt hij daar groenten en leert hij van alles over planten. Maar hij krijgt er ook advies en leert over politiek. “De mensen daar zijn geweldig. Mijn moeder zegt dat ik geen slechte dingen moet doen, dat ik goede dingen moet leren en vooral goede vrienden moet maken. Het is de beste school ter wereld. Ik vind het leuk om hier te zijn. Ik voel me niet langer dom en ik kan hier mezelf zijn.” Andrés vertelt dat hij dokter of politieman wil worden en voegt er emotioneel aan toe: “Ik zie in mijn buurt zo vaak moorden en overvallen. Ik hoop dat ik veilig en gezond kan blijven en dat mijn moeder niet zal overlijden, want dat zou ik niet kunnen verdragen.”
Ieder kind met zulke grote problemen verdient een steun in de rug. Bedankt voor je steun.
kerkinactie.nl/kinderencolombia
