Doorgaan naar hoofdinhoud subline-curl
  • English
  • Doneer nu

Kinderarbeid in Ghanese visserij aanpakken en voorkomen

Hoe kan het dat er nog steeds kinderarbeid is in de visserij in Ghana? Hoe kun je dat aanpakken en voorkomen dat het steeds opnieuw gebeurt? Enock Dery Pufaa van de Ghanese organisatie Challenging Heights legt het uit. Steun dit werk via Kerk in Actie.

Hoe kinderen geronseld worden 

Vissers maken graag gebruik van kinderarbeid, omdat kinderen goedkoop en plooibaar zijn. Door kinderarbeid kunnen ze veel geld verdienen. Tussenhandelaren gaan naar vissersdorpen langs de kust of een rivier. Daar wonen kinderen die kunnen zwemmen en weten hoe ze netten moeten repareren. Vooral als die kinderen niet naar school gaan, worden ze een makkelijke prooi. De handelaren geven de ouders wat geld. De ouders denken ‘mijn kinderen kunnen maar beter werken, dan hier rondhangen’. En families met veel kinderen zijn vaak blij, als ze weer een mond minder te voeden hebben. Ze beseffen niet wat ze hun kinderen aandoen. 

Enock Dery Pufaa van Challenging Heights, foto Steve Morris

Onwetende ouders en valse beloften 

Rijke mensen bezitten boten en laten vissers tegen betaling voor hen werken. De booteigenaar weet soms niet dat de visser gebruik maakt van kinderarbeid. De tussenhandelaar brengt kinderen naar een visser en krijgt daar veel meer geld voor dan hun onwetende ouders. Maar vaak nemen een oom of een tante kinderen mee om in de visserij te werken. Soms met de belofte om hun neefje of nichtje bij hen in de buurt naar school te laten gaan. Dat is heel gebruikelijk in Ghana, dus ouders geloven dat. 

Wat voor werk moeten kinderen doen? 

Kinderen moeten in kano’s peddelen en netten uitwerpen of die repareren. Als het net in het water blijft vastzitten, moeten ze erin duiken om het los te peuteren met hun kleine vingers. Ze worden tegen hun wil in het water geduwd. Soms raken ze daarbij gewond. Hun oren raken verstopt. Ze raken verblind door het licht van de boot of lopen andere schade op aan hun ogen. Veel kinderen krijgen bilharzia. Dan gaan ze bloed plassen.   

Reddingsacties 

Om kinderen te bevrijden uit hun beroerde situatie, hebben we informatie nodig. Soms horen we van een familielid, dat een kind aan het werk is gezet in de visserij. Twee keer per jaar houden we een reddingsactie, waarbij we heel gericht op zoek gaan naar bepaalde kinderen. Dat doen we samen met het welzijnswerk en de politie. Als we een kind hebben gevonden, vertellen we de baas dat de familie wil dat het kind terugkomt. Als hij tegenwerkt halen we het dorpshoofd en de veiligheidsdiensten erbij. 

Opvang en terug naar huis 

Kinderen die we gered hebben, helpen we eerst herstellen van hun trauma’s: soms drie maanden, zes maanden of zelfs een jaar. In die periode bieden we hen uitgebreide medische zorg, waarbij we ziektes opsporen en behandelen. Als een kind onder valse voorwendselen meegegeven is en de ouder begrijpt dat kinderen niet horen te werken, dan kan het kind terug naar huis. Maar als een ouder het kind bewust liet werken, plaatsen we het kind meestal niet terug. Dan zoeken onze veldwerkers naar een ander familielid, die het kind kan opvoeden.  

Families steunen en kinderen blijven volgen 

Omdat armoede de belangrijkste oorzaak is van deze kinderarbeid, kunnen we kinderen niet zomaar terugsturen naar huis. Dan lopen ze het risico opnieuw verhandeld te worden. Opvoeders moeten genoeg inkomen verdienen om zelf voor hun kinderen te zorgen. Daarom steunen we families in hun levensonderhoud. Kinderen gaan óf naar school óf volgen een vaktraining. Onze sociaal werkers leggen nog twee jaar lang huisbezoeken af. Sinds ons bestaan hebben we 1.800 kinderen gered en gerehabiliteerd. 

Preventie 

Maar liever willen we kinderarbeid voorkomen. We laten in dorpen waar kinderen veel risico lopen, filmpjes en foto’s zien van wat er met kinderen in de visserij gebeurt. Zo willen we ouders op andere gedachten brengen. Ze moeten beseffen dat de kinderen thuis beter af zijn en dat het nóg beter is als ze naar school gaan. Volgens de Ghanese wet mogen kinderen alleen werk doen, dat past bij hun leeftijd. Als ze 13 jaar zijn, mogen ze licht werk doen. Vanaf 15 jaar mogen ze iets zwaarder werk doen. Met 18 jaar mogen jongeren gevaarlijker werk doen. Dus zulk gevaarlijk werk als in de visserij, mag nooit door kinderen gedaan worden. We richten in de vissersdorpen comités voor kinderbescherming op met daarin sleutelpersonen van de gemeenschap. We leggen hen uit welke rechten kinderen hebben en hoe ze schending van die rechten kunnen rapporteren. Als zij zo’n schending melden, bijvoorbeeld van een kind dat niet naar school gaat, dan gaan wij dat onderzoeken en aanpakken. Zo weten we veel leed te voorkomen.  

Steun dit werelddiaconale werk van Enock in Ghana 

Over dit project

In Ghana werken naar schatting 20.000 kinderen en jongeren onder dwang in de visserij. De organisatie Challenging Heights zet zich in om deze kinderen te bevrijden, op te vangen en te herenigen met familie. Door voorlichting wil men nieuwe uitbuiting voorkomen.
Was deze informatie zinvol?
We hebben uw feedback ontvangen, dankuwel!

Om deze pagina verder te verbeteren zijn wij benieuwd waarom u deze pagina wel of niet zinvol vond. U kunt ons helpen door de onderstaande vragen in te vullen.

Mogen we je contactgegevens voor eventuele verdere vragen? (niet verplicht)

Andere verhalen

Uit dit project

Blijf op de hoogte van Stop kinderarbeid in de visserij