Student uit Myanmar: 'Als ik mijn vrouw bel, hoor ik bommen vallen'

Twee keer per jaar geeft Robert Doornenbal les aan Aziatische studenten in Hongkong. Van zijn studenten uit Myanmar hoort hij schokkende verhalen over de situatie in hun thuisland.

Sinds de militaire coup in 2021 wordt er in Myanmar doorlopend gevochten. Veel burgers zijn op de vlucht. De situatie in het land is enorm instabiel en onzeker. Theologiestudenten uit Myanmar die in Hong Kong studeren, maken zich zorgen over hun gezinnen die ze in Myanmar hebben achter gelaten. Robert vertelt hoe deze studenten hun zorgen en lijden, maar ook hun hoop en troost met hem en met hun medestudenten delen. 

Op de zwarte lijst

“Ik ben even benieuwd: hoe gaat het met Harvey?” Ik ben net aangekomen in Hongkong en vraag mijn studenten uit Myanmar hoe het met deze oud-student gaat. Ik heb Harvey leren kennen als een heel begaafd en sympathieke student. Tijdens mijn vorige bezoek vertelde hij me nog hoe dankbaar hij was dat hij, dankzij financiële steun van Kerk in Actie, hier in Hongkong aan het Lutheran Theological Seminary (LTS) heeft kunnen studeren. Hij is inmiddels afgestudeed en zou al maanden terug moeten zijn in Myanmar, werkend als predikant en theologiedocent. Althans – dat was het plan. Maar het liep anders. “Harvey staat op een zwarte lijst", vertellen de studenten me. "Hij zal direct gevangen worden gezet, of erger, als hij teruggaat naar zijn dorp. Gelukkig mag hij twee jaar in de Verenigde Staten studeren aan Yale University. Daarna moet hij ook daar weg. Intussen mist hij zijn familie enorm.”

Opgepakt en omgebracht

In de tijd die volgt hoor ik nog veel meer aangrijpende verhalen. Zo vertelt methodistenpastor Hma me hoe hij zich innerlijk verscheurd voelt door wat er in zijn thuisprovincie gebeurt, terwijl hij in Hongkong studeert. Laatst kreeg hij bericht dat vijf jeugdwerkers uit zijn gemeente waren opgepakt door militairen. Vier van hen zitten nu gevangen; één jeugdpastor werd bruut omgebracht. Dat gebeurde voor de ogen van diens vijfjarige zoontje, een goede vriend van een van Hma’s kinderen. “Het is traumatisch, verschrikkelijk! Liefst zou ik nu natuurlijk thuis zijn bij mijn gezin. Als ik mijn vrouw opbel, hoor ik soms het lawaai van bommen die vallen, en het schieten van geweren. Ik lig hier nachten wakker. Ook mijn gemeenteleden hebben me nodig, er is zo veel lijden en nood. Maar ja, ik voel me toch ook geroepen tot deze studie. Ik leer veel over counseling en over leiderschap. Thema's die in Myanmar niet worden aangeboden en die ik wel nodig heb in mijn bediening.”

Kanonnenvoer

Ook andere studenten uit Myanmar vertellen heel ongerust te zijn over hun familieleden en vrienden – en over hun kerkelijke familie. Ook zij voelen zich schuldig: zíj verblijven veilig in Hongkong, terwijl veel van hun familieleden hun dorp moesten ontvluchten. “Mijn huis is gebombardeerd. Ik heb geen thuis meer!”, roept één student uit. Een ander vertelt dat sommigen van zijn familieleden zijn omgekomen. Wat hen ook zorgen baart, is dat mannen onder de 35 jaar momenteel worden opgeroepen voor militaire dienst. Voor de studenten in deze leeftijdscategorie betekent dit dat zij, eenmaal terug in Myanmar, grote kans lopen als ‘kanonnenvoer’ voor in de linies geplaatst te worden.

Theologie van het kruis

De meeste studenten uit Myanmar zijn baptist, sommigen methodist of luthers. Waar we kerkelijk gezien ook vandaan komen, allemaal ontlenen we troost en moed aan Luthers ‘theologie van het kruis’. In mijn eigen woorden: soms merken we weinig van God en zien we zo weinig van het komende vrederijk. We begrijpen niet waarom zo veel onschuldige mensen zo vreselijk moeten lijden. We voelen ons machteloos er iets aan te doen. Maar het is juist in ons ‘kruis’ – in situaties waarin we ons kwetsbaar voelen en onmachtig, in ons lijden en onze pijn – dat God ons tegemoet komt. God vraagt niet dat we Hem begrijpen, Hij is uit op onze bekering, ons sterven aan onszelf en medegekruisigd worden met Christus. Hierdoor ontstaat er ruimte in ons om meer van Gods liefde te ontvangen en door te geven aan de mensen om ons heen. Dat maak ik mee aan het LTS. Elke dag dat ik daar ben, ben ik getuige van kleine en grote liefdedaden. De studenten uit Myanmar zijn levende voorbeelden van wat Paulus schrijft in 2 Kor. 1:5): “Zoals wij volop delen in het lijden van Christus, zo delen wij volop in de troost die God ons door Christus geeft.”

Dr. R.J.A. Doornenbal (1966) is (parttime) uitgezonden medewerker van Kerk in Actie als docent aan het Lutheran Theological Seminary, Hongkong.

Robert is in Nederland beschikbaar voor (zendings)diensten en voor lezingen over christenen en kerk-zijn in Azië, of over onderwerpen waarover hij lesgeeft aan het LTS. Wil je Robert uitnodigen in jouw gemeente, stuur dan een mail naar: rjadoornenbal@gmail.com