Kerken staan op tegen armoede

Noord-Ghana is droog. Het is moeilijk om in dit gebied van de landbouw rond te komen, terwijl dat wel de belangrijkste bron van inkomsten is. Veel mensen leven dan ook in armoede. Vrouwen proberen op allerlei manieren geld te verdienen, onder andere door kariténoten te verzamelen en te verwerken tot boter. De Presbyteriaanse Kerk in Ghana helpt vrouwen om dit zo efficiënt mogelijk te doen. Ook zorgen zij ervoor dat ze door goede samenwerking de beste prijs voor hun noten krijgen.

Guatemala werd tientallen jaren lang geteisterd door een gruwelijke burgeroorlog. Nog altijd heeft de bevolking te kampen met veel geweld en corruptie. De sociale en economische ongelijkheid in het land is groot. Vooral jongeren die tot de Maya-bevolking behoren, hebben nauwelijks toegang tot onderwijs en weinig kans op werk.

In India breken veel meisjes hun opleiding voortijdig af, terwijl er al weinig kans is op goed werk. Velen trouwen jong. Als dan later hun man overlijdt, groeien bij veel vrouwen de problemen zich boven het hoofd: ze worden als weduwen gediscrimineerd, vluchten soms in alcohol of prostitutie en kunnen niet langer voor hun kinderen zorgen. Sommigen hebben HIV. Samen met kerken in Noordoost-India zorgt het Priscilla Centrum ervoor dat deze vrouwen hun leven weer op de rit krijgen. Ze leren vaardigheden om in hun levensonderhoud te voorzien, groeien in eigenwaarde en bouwen aan hun geloof in God.

Overal in West Papoea zijn vrouwen actief betrokken bij de ontwikkeling van hun land en volk. Dat is hard nodig maar niet vanzelfsprekend in een maatschappij, waar vrouwen traditioneel voorbestemd zijn tot een leven binnenshuis. Veel van hen zijn nauwelijks opgeleid. Het vormingscentrum P3W leidt vrouwen op, zodat ze vol zelfvertrouwen kunnen bouwen aan de kerk en de samenleving.

Het Indonesische eiland Java is vruchtbaar door vulkanische grond, vooral het oosten en westen. Meer in het midden wonen veel arme boerengezinnen, die maar nauwelijks rond kunnen komen. Vooral in de dorpen Sumberejo en Gilangharjo zijn mensen erg arm. In Sumberejo leeft de helft van de 1.613 gezinnen in armoede en heeft hulp nodig om te overleven. In Gilanghargo treft 16 procent van de 3.749 gezinnen dit lot.

Om als boer te leven in Zuid Sumatra is niet eenvoudig. Veel boeren zijn arm en conflicten over land komen veel voor. Yabima leert boeren om voor hun rechten op te komen en hoe ze zo kunnen verbouwen dat hun land gezond blijft en de opbrengst van de gewassen toeneemt.

Door hoge werkloosheid en armoede in Moldavië, werkt ongeveer een kwart van de bevolking in het buitenland. Ouderen én kinderen blijven dikwijls alleen achter, er is niemand die voor ze zorgt. Alleenstaande ouderen worden hard getroffen door de economische crisis, kunnen niet in hun eigen levensonderhoud voorzien en kinderen groeien op zonder of met weinig ouderlijk toezicht.

Wanneer je te horen krijgt dat je ongeneeslijk ziek bent, gebeurt er ineens heel veel in je leven. Zekerheden vallen weg, toekomstplannen worden ruw verstoord en allerlei emoties komen op. Ook is er zorg nodig. Niet alleen fysiek, maar ook emotioneel en spiritueel. In Moldavië is er vaak geen zorg voor handen. Gelukkig zijn er organisaties zoals Home Care, die zich al lange tijd inzet voor thuiszorg.

Door de economische situatie zien veel mensen in Moldavië geen andere mogelijkheid dan voor korte of langere tijd in het buitenland te gaan werken. Dat betekent dat veel kinderen en ouderen alleen achterblijven. Hoewel kerken maar weinig geld en vrijwilligers hebben, willen zij er voor deze kinderen en ouderen zijn. Moldovan Christian Aid (MCA) ondersteunt kerkelijke gemeenten bij hun diaconale initiatieven en traint jongeren zodat zij ouderen kunnen helpen.

In Myanmar (Birma) hebben mensen die lichamelijk gehandicapt zijn, nauwelijks toegang tot onderwijs, zorg en werk.

In Oost-Groningen en Limburg zijn de armoedecijfers schrikbarend hoog. Diakenen willen graag helpen bij problemen die hiermee samenhangen. Kerk in Actie wil lokale kerken in arme regio's van Nederland ondersteunen. In 2019 zijn drie proefprojecten gestart waarbij wordt uitgezocht wat de beste en meest effectieve manier is om dit te doen. Deze projecten zijn met name gericht op kinderen die in armoede leven.

Diaconale vakantieweken zijn van onschatbare waarde. Jaarlijks genieten ruim 2700 mensen die niet meer gemakkelijk zelf op vakantie kunnen van een week vol warmte, aandacht en gezelligheid.

Moeders zijn de ruggengraat van de Oegandese samenleving, maar armoede, ziekte en huiselijk geweld maken hun leven zwaar. Door de jarenlange oorlog zijn vrouwen en mannen getraumatiseerd, konden kinderen niet of nauwelijks naar school en kunnen gezinnen moeilijk rondkomen.

Door de economische crisis en het conflict in Oost-Oekraïne hebben veel inwoners grote moeite om de eindjes aan elkaar te knopen. Kerken in Oekraïne schieten te hulp en kunnen zo een verschil maken in de samenleving.

In het kleine dichtbevolkte Afrikaanse land Rwanda leeft zeventig procent van de inwoners van de landbouw. Omdat er te weinig grond beschikbaar is voor alle inwoners, leeft veertig procent onder de armoedegrens. Met de genocide van 1994 nog vers in het geheugen, is er nog veel onderling wantrouwen tussen inwoners. Rwandese diaconessen ondersteunen de armste boeren en boerinnen in hun regio: de zusters trainen ieder jaar 150 boeren en boerinnen. Daardoor kunnen ze hun gezin voeden en verdienen ze voldoende geld om hun kinderen naar school te laten gaan.