Hij woonde met zijn familie op in Iran, tot hij op een dag als illegale Afghaan uit de klas gehaald werd. Dat was de trigger voor de toen 14-jarige Asif om over land en zee naar Griekenland te vluchten. Daar woont hij nu in een speciaal huis voor alleenstaande minderjarigen. Hij kan goed leren en krijgt mogelijk de kans om verder te studeren. Hij is dankbaar voor de goede opvang die hij nu mede dankzij steun uit Nederland ontvangt.
Toen hun huis en wijk in Palestina gebombardeerd was, waarbij opa omkwam, had de familie van Dunia (11) en Reyad (12) niets meer te verliezen. Een gezin met 7 kinderen op de vlucht is een spannende onderneming. Nu wonen ze in Griekenland, maar hun toekomst is nog onzeker.
Ze woonde in Afghanistan, maar moest op de vlucht voor het geweld in haar land. Ilana (18) woont nu met haar familie op Lesbos. Alle onzekerheid maakt haar gek, hun asielaanvraag is al drie keer afgewezen. Terugkeren is geen optie. Maar wat dan? “Ik hoop dat ik ooit als mens wordt gezien, en niet alleen als vluchteling.”
Hij woonde met zijn familie in Syrië, maar door de oorlog moesten ze op de vlucht. Ibrahim (12) woont nu met een deel van zijn familie op Lesbos. Zijn moeder bleef achter in Syrië. “Bijna mijn hele leven is het al oorlog. Hier op Lesbos zijn we ook niet welkom. Ik mis mijn moeder enorm. Kon ik haar maar even knuffelen.”
Extreme kou of juist ondraaglijke hitte. Gebrek aan schoon drinkwater, medicijnen, sanitaire voorzieningen. Maar misschien wel het ergst van alles: de uitzichtloosheid. Dat is de realiteit waarin duizenden vluchtelingenkinderen in Griekenland, vluchtelingen uit Afghanistan, maar ook ontheemden in het niemandsland tussen Polen en Wit-Rusland zich bevinden. We bidden voor hen.
Sanne Duijvestijn (16) uit Amersfoort collecteert voor de eerste keer mee met de huis-aan-huiscollecte van Kerk in Actie. Ze wil graag haar steentje bijdragen, nadat ze schrijnende verhalen hoorde van haar tante die vluchtelingen op Lesbos hielp. “Het is voor mij een kleine moeite, maar samen kunnen we zoveel betekenen voor die kwetsbare kinderen, mijn leeftijdsgenoten.”
Met te veel mensen op één plek, in een onveilig kamp waar je soms wel drie jaar moet blijven. Vluchtelingen op het Griekse eiland Lesbos hebben weinig toekomstperspectief. De coronacrisis heeft dat alleen maar erger gemaakt, vertelt Alice Kleinschmidt van Borderline Lesvos, partner van Kerk in Actie. "Mensen verliezen hier alle hoop."
Eind 2020 gingen duizenden collectanten op pad om geld op te halen voor vluchtelingenkinderen in Griekenland. Er werden vele euro’s opgehaald, waarmee Kerk in Actie kwetsbare kinderen kon helpen. En die hulp is en blijft hard nodig!
Gammele tenten. Extreme kou of juist ondraaglijke hitte. Onveiligheid, gebrek aan schoon drinkwater, medicijnen en sanitaire voorzieningen. En misschien wel het ergst van alles: de uitzichtloosheid, het jarenlange, onzekere wachten. Dat is de realiteit waarin duizenden kinderen in Griekse vluchtelingenkampen opgroeien.
Borderline Lesvos, partner van Kerk in Actie, helpt vluchtelingen die vastzitten op het Griekse eiland Lesbos. De organisatie biedt ook onderwijs aan kinderen. Alice Kleinschmidt vertelt over een koude winter en ongure praktijken.
