Borderline Lesvos, partner van Kerk in Actie, helpt vluchtelingen die vastzitten op het Griekse eiland Lesbos. Coördinator Alice ziet de spanningen op het eiland almaar toenemen. “We zien hier dagelijks de bewijzen van pushbacks. Vluchtelingen wordt vaak hardhandig de toegang tot Europa geweigerd.”
Al twintig jaar maakt ze zich hard voor kwetsbare mensen op de vlucht. Het idee dat ze daarmee de wereld verandert, heeft Alexandra niet meer. Het Europese afschrikbeleid boort haar hoop finaal de grond in. “Ik doe geen oog dicht.”
Er móet iets gebeuren aan de onmenselijke situatie van vluchtelingen in Griekenland en ook in Nederland. We kunnen niet langer wegkijken. Ook politici niet. Daarom kaarten we onrecht aan met de kaartenactie Vergeet ze niet. Ook jij kunt meedoen!
Maak kennis met Ibrahim, Ilana, Asif en Dunia. Vier – van de maar liefst vijftigduizend – vluchtelingenkinderen in Griekenland. Kerk in Actie ondersteunt hen met zorg, voedsel, kleding, zorg en onderwijs en waar mogelijk een betere plek.
Ze woonde in Afghanistan, maar moest op de vlucht voor het geweld in haar land. Ilana (18) woont nu met haar familie op Lesbos. Alle onzekerheid maakt haar gek, hun asielaanvraag is al drie keer afgewezen. Terugkeren is geen optie. Maar wat dan? “Ik hoop dat ik ooit als mens wordt gezien, en niet alleen als vluchteling.”
Sinds de vluchtelingenstroom naar Griekenland begon, werkt Lexia op Lesbos. Langzamerhand verliest ze de moed door al het onrecht dat vluchtelingen wordt aangedaan. Door het eindeloze wachten in afgesloten kampen dreigen zij alle hoop te verliezen. “Europa, dóé iets!”
Vluchtelingen die in Griekenland aankomen, wacht niet het welkom waarop ze hoopten. Soms worden ze meedogenloos teruggeduwd de zee op. Mensen die hen willen helpen, riskeren een boete. Journalisten die over hun situatie willen schrijven, wordt de mond gesnoerd. “Dit verhaal mag niet worden verteld.”
Hij woonde met zijn familie in Syrië, maar door de oorlog moesten ze op de vlucht. Ibrahim (12) woont nu met een deel van zijn familie op Lesbos. Zijn moeder bleef achter in Syrië. “Bijna mijn hele leven is het al oorlog. Hier op Lesbos zijn we ook niet welkom. Ik mis mijn moeder enorm. Kon ik haar maar even knuffelen.”
Hij woonde met zijn familie in Iran, tot hij op een dag als illegale Afghaan uit de klas gehaald werd. Dat was de trigger voor de toen 14-jarige Asif om over land en zee naar Griekenland te vluchten. Daar woont hij nu in een speciaal huis voor alleenstaande minderjarigen. Hij kan goed leren en krijgt mogelijk de kans om verder te studeren. Hij is dankbaar voor de goede opvang die hij nu mede dankzij steun uit Nederland ontvangt.
Toen hun huis en wijk in Palestina gebombardeerd was, waarbij opa omkwam, had de familie van Dunia (11) en Reyad (12) niets meer te verliezen. Een gezin met 7 kinderen op de vlucht is een spannende onderneming. Nu wonen ze in Griekenland, maar hun toekomst is nog onzeker.
