Wonen in hetzelfde huis zorgt voor bijzondere verbinding Joden en Palestijnen

Als relatiebeheerder Midden-Oosten krijg je geregeld boekentips van mensen. Eén daarvan was ‘De Citroenboom’, een boek dat grote indruk op me maakte. Het vertelt het verhaal van de Palestijn Bashir en de Bulgaars-Joodse Dalia, die beiden in hetzelfde huis in Ramle hebben gewoond. Tegelijkertijd trekt 70 jaar geschiedenis van het Midden-Oosten aan je voorbij. 

Wat is het verhaal? In 1948 arriveert Dalia Landau als klein baby’tje met haar ouders in Ramle, een stad 40 kilometer ten westen van Jeruzalem. Haar ouders hebben de Holocaust in Europa overleefd en besluiten na de oorlog te emigreren. Ze krijgen een huis toegewezen in Ramle. Als kind wordt Dalia verteld dat hier vroeger Arabieren woonden. Toen brak er een oorlog uit waarin de Arabieren hadden geprobeerd de Joden de zee in te drijven. Dat was niet gelukt en toen waren ze weggerend. Voor Dalia is het op dat moment duidelijk: de Arabieren zijn haar grootste vijand en ze blijft het liefst bij hen uit de buurt

Verbeeldingskracht

Dan gaat in juli 1967 opeens de bel. Dalia is alleen thuis en nog helemaal in extase van de recente overwinning in de Zesdaagse Oorlog. Ze doet de deur open. Voor haar staan drie jonge mannen in pak. Ze begrijpt direct dat dit de vijand is. Eén van de jonge mannen vraagt: ‘Dit is het huis geweest van mijn familie, mag ik even binnen kijken?’ De mannen blijken uit Ramallah te komen en door de Israëlische overwinning kunnen zij nu opeens vrij reizen naar Israël. Dalia besluit hen binnen te laten en zo ontstaat er een bijzondere band tussen Dalia en Bashir. Dat contact loopt niet vanzelf. Er volgen vele moeizame gesprekken met Bashir en zijn familie. Soms is er lange tijd helemaal geen contact. Toch wordt het lijntje nooit doorbroken. Dalia zegt hierover: ‘Je wilt jezelf graag zien als het enige echte slachtoffer, maar de ander wil dat ook. Waar het mee begint is je te verplaatsen in de ander. Verzoening begint met een stukje empathie en verbeeldingskracht.’

Verhaal gaat verder onder foto

Een huis voor iedereen

Als Dalia na het overlijden van haar ouders het huis erft, vraagt ze aan Bashir en zijn familie welke bestemming ze het huis kunnen geven. In 1991 wordt het Open Huis in Ramle geopend met o.a. een kinderdagverblijf voor Joodse en Palestijnse kinderen. In 2019 sluit echter het kinderdagverblijf en gaat het Open Huis op zoek naar een samenwerkingspartner. Deze partner wordt gevonden in het Rossing Center, waarmee Kerk in Actie al vele jaren samenwerkt. Ideeën voor programma’s zijn er al genoeg: een cultureel centrum voor jongeren, interreligieuze bijeenkomsten, maar ook vertelavonden voor vrouwen. Vivian Rabia, de manager van het Open Huis, vertelt: ‘Normaal vertellen enkel mannen verhalen uit de geschiedenis. Deze verhalen gaan vrijwel altijd over oorlog. Als vrouwen willen we juist de andere verhalen uit de geschiedenis van Ramle delen.’ 

Verhaal gaat verder onder foto

Bijzonder

U kunt zich voorstellen hoe verheugd ik was met deze bijzondere samenwerking. Ik hoop dat het Open Huis ons als Protestantse Kerk kan inspireren om met empathie en verbeeldingskracht naar de ander te kijken, juist daar waar meningen of emoties zo onoverbrugbaar lijken. 

Feest van hoop

Joden en christenen in Israël komen elkaar in het dagelijks leven bijna niet tegen. Dit begint al bij de kinderen. Door het gescheiden onderwijs in Israël, leren kinderen elkaar en elkaars cultuur en gebruiken niet kennen. Door decennia van oorlog en conflict is er veel onderlinge haat en wantrouwen. Ze zien elkaar niet als mens, maar als ‘bezetter’ of ‘terrorist’. Het Rossing Center wil aan deze negatieve stereotypen een einde maken door kinderen met elkaar in contact te brengen. Kinderen bezoeken elkaar in de klas en spelenderwijs leren ze over elkaars geschiedenis, tradities en identiteit.

Verhaal gaat verder onder foto

^{Joodse en Palestijnse kinderen leren gezamenlijk over hun geschiedenis en tradities}

En zo ontstaat er - via kinderen - nieuwe hoop voor de toekomst! Juist met Pinksteren vieren we dat er hoop is, omdat Gods Geest bij ons is. Kinderen leven die hoop voor. Zij laten zien dat het leven doorgaat en dat leven in vrede een veel beter alternatief is dan leven in oorlog en wantrouwen. Met Pinksteren komt Kerk in Actie in actie met en voor kinderen ver weg en dichtbij. We ontvangen hoop, we delen hoop. Doe mee! Alle informatie over de pinkstercampagne Feest van Hoop is te vinden op kerkinactie.nl/pinksteren.