Mohammad (10) uit Syrië: ‘Mijn hele leven is het al oorlog’
Deze week is het 10 jaar geleden dat de oorlog in Syrië begon. Het is ook de leeftijd van Mohammad en zijn tweelingzusje Anwar, geboren in Syrië toen de revolutie begon. Ze staan symbool voor deze oorlog: ze kwamen ter wereld met hoop op een goed leven, maar er volgden slechts donkere en bloedige jaren. Tot op de dag van vandaag wachten ze op een betere tijd in een onveilig vluchtelingenkamp op Lesbos, gevlucht voor het geweld in hun thuisland.
“In 2010 zijn onze ouders getrouwd en twee maanden later was mijn moeder zwanger van een tweeling: Mohammad en ik," vertelt Anwar. "Ze waren zo gelukkig! In diezelfde periode begonnen de protesten in Syrië. Toen we drie jaar waren, kwam het geweld dichterbij. We vluchtten naar een andere stad aan de Israëlische grens. Toen we zes waren verhuisden we opnieuw, konden naar school en kregen vrienden. Een geweldige tijd! Onze opa bracht ons en zorgde voor ons. Het ging erg goed met ons op school.”
Verhaal gaat verder onder foto
Zwartste dag
En weer kwam de oorlog dichterbij. “We hoorden de bommen vallen, maar konden veilige plaats meer vinden in Syrië. Bij elke bom moesten we in de kelder schuilen. Elke dag weer dropten vliegtuigen bommen op huizen en scholen. Op een dag werd ons huis gebombardeerd. Er viel een muur op Mohammad, hij raakte gewond aan zijn hoofd. Onze ene opa raakte gewond en de andere opa - die ons altijd naar school bracht - werd voor onze ogen gedood. De zwartste dag in ons leven. De herinnering aan opa is heel pijnlijk voor Mohammad. Opa nam hem altijd op de schouders. Het gemis is zo pijnlijk dat Mohammad dat spelletje nooit meer wil doen.”
Geen thuis
Mohammad en Anwar zijn daarna nooit meer naar school geweest. “Vanaf die dag zijn we zwervers. We gingen van de ene plaats naar de andere, en hadden geen eigen thuis meer. Toen we zeven jaar oud waren, zijn we uit Syrië gevlucht. Onze hele leven staat in het teken van oorlog, zonder hoop. We groeiden op in geweld en verwoesting en nu zijn we vluchtelingen, zonder thuis, in een vluchtelingenkamp op Lesbos”.
Verhaal gaat verder onder foto
Ze dromen allebei van een goed leven, een warm huis en een school waar ze naar toe kunnen. Mohammad wil later kosmonaut worden en Anwar fotojournalist.”Zodat ik de wereld kan laten zien hoe het is om vluchteling te zijn. Het enige wat we willen is gehoord worden, zodat we uit deze hel kunnen komen.” De tweeling is tien jaar, net zo oud als de oorlog in hun land. “We voelen ons verwant: ons leven is een grote tragedie.”
Recht op beter leven
Natte tenten, onvoldoende sanitair en te weinig eten. Zo wachten duizenden vluchtelingen, waaronder veel kinderen, in Griekse vluchtelingenkampen. Ze zijn hier aangekomen uit landen als Afghanistan, Syrië, Congo en Ethiopië, op zoek naar warmte, veiligheid en een betere toekomst. Is dit de plek waar ze eindigen? Hun situatie is urgenter dan ooit. Kerk in Actie werkt in Griekenland samen met partnerorganisaties en helpen met voedsel, kleding en onderwijs en we proberen hen op een betere plek te krijgen. Samen geloven we dat vluchtelingen recht hebben op een beter leven.
Lees ook:
