Borderline Lesvos, partner van Kerk in Actie, helpt vluchtelingen die vastzitten op het Griekse eiland Lesbos. Coördinator Alice ziet de spanningen op het eiland almaar toenemen. “We zien hier dagelijks de bewijzen van pushbacks. Vluchtelingen wordt vaak hardhandig de toegang tot Europa geweigerd.”
Meer dan 789 miljoen mensen in de hele wereld leven in extreme armoede. Door de coronacrisis worden jongeren extra hard geraakt: ze konden tijdenlang niet naar school of werk. Anderen hebben door gebrek aan geld helemaal geen toegang tot onderwijs. Met onderwijs en vaktrainingen biedt Kerk in Actie jongeren wereldwijd perspectief op een beter bestaan.
Maak kennis met Ibrahim, Ilana, Asif en Dunia. Vier – van de maar liefst vijftigduizend – vluchtelingenkinderen in Griekenland. Kerk in Actie ondersteunt hen met zorg, voedsel, kleding, zorg en onderwijs en waar mogelijk een betere plek.
Ze woonde in Afghanistan, maar moest op de vlucht voor het geweld in haar land. Ilana (18) woont nu met haar familie op Lesbos. Alle onzekerheid maakt haar gek, hun asielaanvraag is al drie keer afgewezen. Terugkeren is geen optie. Maar wat dan? “Ik hoop dat ik ooit als mens wordt gezien, en niet alleen als vluchteling.”
Jane (28) woont in een klein dorp in Noord-Oeganda. Deze alleenstaande moeder leeft van wat ze in haar moestuin verbouwd. Door uitputting van de grond en onvoorspelbare regenval wordt haar oogst steeds minder. Ze overweegt om met haar beide kinderen naar de stad te trekken, maar een landbouwtraining van Oegandese kerk biedt net op tijd uitkomst.
De Gereformeerde Kerk Vrijgemaakt in Leek ving vier dagen veertig pubers uit Syrië en Eritrea op. Crisisopvang via INLIA, partner van Kerk in Actie: het COA had geen plaats voor de jongens van twaalf tot achttien jaar oud. Veertig pubers met ieder hun verhaal. Uit oorlogsgebieden gevlucht, de lange reis naar Europa doorstaan, moederziel alleen hier.
Sinds de vluchtelingenstroom naar Griekenland begon, werkt Lexia op Lesbos. Langzamerhand verliest ze de moed door al het onrecht dat vluchtelingen wordt aangedaan. Door het eindeloze wachten in afgesloten kampen dreigen zij alle hoop te verliezen. “Europa, dóé iets!”
Diep geraakt komt Hilda Timmerman terug van haar reis naar Kenia en Ethiopië, waar ze oog in oog stond met de gevolgen van klimaatverandering: “Ik heb het nog nooit zó droog gezien. Mensen vallen terug op zeer primitieve manieren om maar te overleven.” Hilda Timmerman, relatiebeheerder bij Kerk in Actie voor Oost-Afrika, kan het weten. Ze woonde en werkte zelf 13 jaar in Zuid-Soedan en Kenia. Ze vertelt wat ze recent gezien en ervaren heeft aan nood en hulp.
Vluchtelingen die in Griekenland aankomen, wacht niet het welkom waarop ze hoopten. Soms worden ze meedogenloos teruggeduwd de zee op. Mensen die hen willen helpen, riskeren een boete. Journalisten die over hun situatie willen schrijven, wordt de mond gesnoerd. “Dit verhaal mag niet worden verteld.”
Hij woonde met zijn familie in Syrië, maar door de oorlog moesten ze op de vlucht. Ibrahim (12) woont nu met een deel van zijn familie op Lesbos. Zijn moeder bleef achter in Syrië. “Bijna mijn hele leven is het al oorlog. Hier op Lesbos zijn we ook niet welkom. Ik mis mijn moeder enorm. Kon ik haar maar even knuffelen.”
