Doorgaan naar hoofdinhoud subline-curl

Hoe ga je verder als je een genocide overleeft?

In 1994 verloor Julienne bijna alles. Tijdens de genocide in Rwanda werden in slechts enkele maanden meer dan een miljoen mensen vermoord. Julienne overleefde met één kind. Hoe deel je je trauma's en hoe kun je verder zonder familie?

Bekijk de film van Julienne 

Download deze film via Vimeo.

Alles alleen doen 

Julienne was destijds 24 jaar en wist met haar baby naar Congo te vluchten. Maar veel familieleden, broers, zussen en ook haar man overleefden de moordpartijen niet. Uiteindelijk bleef ze achter zonder huis, zonder familie. "Het verlies van mijn familie was het moeilijkste," vertelt Julienne. "Als je geen familie meer hebt, moet je alles alleen doen." 

Verzoeningsgroep 

Na de genocide keerden veel daders terug naar hun dorpen, nadat zij hun straf hadden uitgezeten. Samenleven met hen leek onmogelijk. Toch vond Julienne een weg naar verzoening, dankzij de presbyteriaanse kerk in Gihinga. Daar is ze lid van een verzoeningsgroep, waarin overlevenden en daders samenkomen. Ze bidden samen, praten over schuld en schaamte, en zoeken stap voor stap naar vergeving. "Verzoening is belangrijk omdat mensen weer heel moeten worden," zegt Julienne. "Ook ons land moet weer één worden, zoals voorheen. Als ik niet vergeef, hoe kan God mij dan vergeven? Vergeving geeft verlichting." 

Pijn delen en vertrouwen winnen 

In de kerk klinkt samen het "Onze Vader", terwijl mensen zij aan zij staan: slachtoffers én daders. Elke maand praten ze openlijk over wat er gebeurd is. Ze ondernemen ook activiteiten om elkaar weer te leren vertrouwen. Toch is het een lang proces. "Sommigen schamen zich zo diep dat ze zich nog niet kunnen openstellen," legt Julienne uit. Dankzij trainingen over heelheid en eenheid leerde Julienne omgaan met haar pijn en leerde ze opnieuw samenleven. Ze vindt steun in geloof, dansen en zingen. "Wat mij het meest troost is zingen en dansen. Dan voel ik mij weer mens," zegt ze met een glimlach. 

Pastors opleiden in verzoeningswerk 

Met hulp van de kerk en steun vanuit Nederland worden pastors opgeleid om deze bijzondere groepen te begeleiden en mensen te helpen hun trauma’s te verwerken. Zo kan er gewerkt worden aan een toekomst van vrede en eenheid in Rwanda. Julienne’s verhaal laat zien dat verzoening mogelijk is, hoe zwaar de weg ernaartoe ook is. Door samen hun pijn te delen, leren getraumatiseerde Rwandezen samen werken aan een nieuw begin. 

Steun dit zendingswerk

Bekijk ook de aflevering van Petrus in het land in Rwanda. Je ziet hoe kerken in Rwanda bijdragen om het verleden te verwerken en te bouwen aan de toekomst. Geloven in delen in Rwanda.

Over dit project

Het trauma van de genocide in 1994 in Rwanda drukt nog steeds op overlevenden, daders, jong en oud. Veel daders zijn berecht. Sommigen zijn teruggekeerd naar hun dorp. Maar hoe kunnen buren en kerkleden elkaar ooit weer vertrouwen? Rwandese kerken trainen hun pastors in traumahulp en verzoeningswerk. Ook bieden kerken vaktrainingen aan jongeren. Zij zijn de hoopvolle toekomst van dit land in ontwikkeling.
Was deze informatie zinvol?
We hebben uw feedback ontvangen, dankuwel!

Om deze pagina verder te verbeteren zijn wij benieuwd waarom u deze pagina wel of niet zinvol vond. U kunt ons helpen door de onderstaande vragen in te vullen.

Mogen we je contactgegevens voor eventuele verdere vragen? (niet verplicht)

Andere verhalen

Uit dit project

Blijf op de hoogte van Kerk als plek van hoop, hulp en verzoening