‘Nog altijd hartverscheurende taferelen in Griekse vluchtelingenkampen’
Borderline Lesvos, partner van Kerk in Actie, helpt vluchtelingen die vastzitten op het Griekse eiland Lesbos. Coördinator Alice ziet de spanningen op het eiland almaar toenemen. “We zien hier dagelijks de bewijzen van pushbacks. Vluchtelingen wordt vaak hardhandig de toegang tot Europa geweigerd.”
Een doorgangshuis … maar niet voor iedereen
Alice vertelt over haar ervaringen met vluchtelingen die op Lesbos aankomen en hulp nodig hebben: “De spanningen op het eiland nemen toe. Sommige asielprocedures gaan snel en mensen doen hun best om gauw een positieve beslissing te krijgen om het eiland binnen drie of vier maanden te kunnen verlaten. Wat natuurlijk heel fijn is voor degenen die positieve beslissingen krijgen. Tegelijkertijd zitten bepaalde nationaliteiten vele maanden lang vast op het eiland, waaronder mensen uit Iran en Afghanistan en Somalië, aangezien voor hen Turkije als een veilig land wordt beschouwd. Dus ze worden verondersteld terug te keren naar Turkije, maar er vinden geen uitzettingen plaats, dus mensen moeten het ‘uitzitten’ en proberen na een jaar opnieuw in beroep te gaan tegen de beslissing.”
Coördinator Alice in gesprek met vluchtelinge Ilana uit Afghanistan
Helpers tegen push-backs
“In november waren er meer dan 500 nieuwkomers. De toename van nieuwkomers is niet te danken aan het feit dat meer mensen Turkije verlaten, maar aan hulp die twee organisaties aan nieuw aangekomen vluchtelingen geven. Die proberen te voorkomen dat mensen worden uitgezet (pushbacks) door de Griekse autoriteiten. De Griekse staat ontkent nog steeds de praktijken van pushbacks, maar wij die hier aan de grens werken en wonen, zien dagelijks de bewijzen. Mensen komen vanuit Turkije aan in een rubberboot en proberen zich te verstoppen in de bossen. Ze worden opgejaagd door gemaskerde mannen die rondrijden met auto's zonder kentekenplaten. En als ze gepakt worden worden ze niet als vluchteling geregistreerd, tenzij de hulporganisaties hen eerder weten te bereiken en zo voorkomen dat ze in strijd met internationale verdragen worden verdreven van Europees grondgebied.”
Afgesloten vluchtelingencentrum binnenkort open
“Ondertussen is de Griekse regering klaar om binnenkort het nieuwe ‘gesloten gecontroleerde toegangscentrum’ (CCAC) op Lesbos te openen. In Samos is er al zo één. Het is de nieuwe ‘oplossing’ van de Europese Commissie om migratie aan te pakken. Dat betekent dat er op 30 kilometer afstand van de stad Mytilini een nieuw kamp wordt gebouwd, omgeven door prikkeldraad en hekken. Mensen zullen heel weinig toegang hebben tot het stadscentrum. De opening staat gepland voor februari. Afgewezen vluchtelingen zouden daar kunnen worden opgesloten. Kinderen zullen hoogstwaarschijnlijk geen openbare scholen meer kunnen bezoeken. Dat speelt nu ook al. Men zegt dat er in het kamp een school komt. Onze grootste angst is dat we het contact met de nieuw aangekomen vluchtelingen verliezen en hen geen steun meer kunnen bieden. We werken deze dagen met verschillende groepen aan een plan om meer bekendheid te geven aan het nieuwe kamp en wat dit zal betekenen voor de vluchtelingen. Artsen zonder Grenzen berichtte eerder hoe het gesloten kamp op Samos de trauma’s van vluchtelingen verergerde.”
Je wilt zo graag iedereen helpen …
“Bij ons Welcome Office zijn we een tijdje geleden begonnen met het financieel ondersteunen van mensen om een paspoort te krijgen. Dit kost 90 euro per persoon en veel gezinnen konden dit niet opbrengen, en konden zo Griekenland niet verlaten. Nadat we ongeveer tien gezinnen hadden ondersteund, verdrievoudigde het aantal bezoekers aan ons kantoor en moesten we veel andere gezinnen teleurstellen, omdat dit een structureel probleem is en niet iets dat we met giften kunnen oplossen.”
… maar je handen zijn te kort om de berg te omarmen
“We hebben dit jaar grote uitdagingen gehad. Er wonen gezinnen in de kampen van Lesbos, die daar zes jaar na de afwijzing van hun asielaanvraag nog steeds zitten. Het is gewoon hartverscheurend. De situatie in het kamp Mavrovouni is nu beter qua infrastructuur, aangezien er containers en isoboxen zijn die mensen beschermen. Maar er is nog steeds maar een paar uur per dag elektriciteit, de douches zijn buiten in aparte containers en de wind is erg koud. Veel isoboxen krijgen water binnen als het eenmaal regent. Dit is de zevende winter sinds we hier werken en nog steeds hebben we dezelfde problemen. Wekelijks horen we verhalen van ouders dat het te koud is wanneer er geen elektriciteit is, dat de kinderen het voedsel niet kunnen eten, het eten erg slecht is …..Hier en daar kunnen we wel wat steunen, maar hier kunnen we niet bij helpen. Onlangs kwam een jongeman ons kantoor binnen en vroeg om geld voor een ticket voor de veerboot naar Thessaloniki om zijn paspoort op te halen. Het vluchtelingenpaspoort wordt alleen uitgegeven in Athene en Thessaloniki. We hebben zijn verzoek afgewezen, omdat we niet iedereen kunnen steunen, en hij viel op de grond met een shock…. Een andere familie kwam vertellen dat hun container was afgebrand. Ze waren alles kwijt, een klein meisje huilde omdat haar tablet ook was verbrand. Elke dag vragen mensen om hulp. Onze steun is beperkt en we kunnen het systeem van isolatie en de slechte levensomstandigheden in het kamp niet veranderen. Ik ben bang dat het nieuwe kamp nog erger zal zijn en vrees de dag waarop ze de mensen naar het nieuwe kamp zullen overbrengen, en ze uit ons zicht zullen raken.”
Lees meer over de afschuwelijke situatie van vluchtelingen op het Griekse eiland Lesbos:
