In de Bahreinse hoofdstad Manama komen Jezus’ woorden ‘Ik zat gevangen en jullie kwamen naar mij toe' tot leven. Vijf vrouwen gaan iedere week naar de gevangenis en vertellen er bijbelverhalen. Gods Woord brengt er moed en kracht.
Al ruim een jaar lang zet het coronavirus de wereld op zijn kop. In veel landen zitten mensen zonder inkomen en hebben geen sociaal vangnet. In de Golfregio overkwam het vele duizenden arbeidsmigranten. Kerken bekommeren zich om hun geestelijk welzijn en vonden nieuwe manieren om met hen in contact te blijven en bijbelverhalen te blijven delen. Het Bijbelgenootschap in de Golf, partner van Kerk in Actie, helpt hen daarbij.
In de Bahreinse hoofdstad Manama komen de woorden “Bekommer u om de gevangenen” uit de Hebreeënbrief tot leven. Vijf vrouwen gaan iedere week naar de gevangenis en vertellen er bijbelverhalen. Gods Woord brengt er moed en kracht.
Kumari (46) kwam acht jaar geleden naar Bahrein. In haar thuisland India kon ze geen werk vinden. Ze werkt zes lange dagen per week en stuurt haar salaris naar haar gezin dat in India achterbleef. Ze moest veel achterlaten, maar haar geloof nam ze mee. Elke donderdagavond bestudeert ze samen met andere vrouw de Bijbel. “Mijn geloof groeit hier. In onze problemen is God dichtbij."
In de Golfstaten groeit de kerk enorm door de grote aantallen arbeidsmigranten die naar de regio komen om geld te verdienen voor hun familie. Ze maken lange dagen en leven in armoedige omstandigheden. De meesten van hen kunnen niet lezen en schrijven. Tegelijkertijd willen ze graag meer leren over de Bijbel. Het Bijbelgenootschap in de Golf traint voorgangers in de storytelling-methode: bijbelverhalen worden mondeling verteld en men gaat met elkaar op zoek naar de betekenis ervan voor het eigen leven. Wij bidden voor hen, nu door de coronacrisis het leven daar nog moeilijker is geworden.
Het is niet alles goud wat er blinkt. In Dubai wordt het spreekwoord wel heel werkelijk. De sky is the limit hier. Op de boulevard voor het Atlantis hotel schieten toeristen een zo perfect mogelijk plaatje voor social media. Terwijl wij er rondlopen doemen de beelden van de avond ervoor op: de vriendelijkheid, gastvrijheid en het geloof van de vrouwen in het labour camp. Daar is pas het echte goud te vinden.
We hebben Bahrein achter ons gelaten en zijn in Dubai aangekomen. Van het vliegveld naar het hotel beseffen we dat we in een totaal andere wereld beland zijn. Hoge wolkenkrabbers, luxe auto´s, werkelijk alles is hier over de top. Het contrast met de achterbuurten van de stad is groot zullen we vandaag merken. Maar juist daar, waar arbeidsmigranten op krappe kamertjes in armoedige omstandigheden wonen, is het geloof springlevend. En stiekem voelen we ons hier veel meer thuis dan tussen de schreeuwerige neonlichten van de miljoenenstad.
De tweede stop van onze reis voert naar Bahrein, krap een uur vliegen vanaf Koeweit. Dit koninkrijk is met recht de bakermat van het christendom in de Golf te noemen. In 1900 zetten de eerste missionarissen hier als eerste voet aan wal. Het programma op deze eerste dag is overvol. Ons bezoek aan een ‘ladies labor camp’ maakt veel indruk. We ontmoeten vrouwen die 6 dagen in de week lange dagen werken. Ver van huis, ver van familie maakt de kerk voor hen een verschil.
Als het vliegtuig de Koeweitse grond nadert, zien we zand, veel zand onder ons verschijnen. Op weg naar ons hotel in Koeweit-stad lijkt het net of dat zand in de lucht hangt. De wegen hier zijn druk met indrukwekkend grote auto´s en terreinwagens die ons voorbij zoeven. Collega Wilma Wolswinkel en ik zijn op het Arabisch Schiereiland voor een tour van 10 dagen langs verschillende Golfstaten. Eerste stop is hier in Koeweit. Met eigen ogen gaan we zien en horen wat het Bijbelgenootschap in de Golf doet voor de vele christenen in de regio.
Op onze tweede dag in Koeweit mogen we mee naar Al Wafra, een megaboerderij aan de grens met Saoedi-Arabië waar rond de 1000 arbeidsmigranten werken. Vanavond is er een kerkdienst met Indiase migranten waar we bij mogen zijn. In een klein busje rijden we 2 uur lang dwars door woestijnachtig gebied. Indrukwekkend zijn de olievelden die we passeren. Als we uiteindelijk de grote weg verlaten, moeten we nog een aantal kilometers over een pikdonkere binnenweg naar het uitgestrekte gebied van de boerderij. Je waant je in de middle of nowhere.