De afgelopen maanden zijn we overspoeld met cijfers en informatie over het coronavirus in Nederland, maar ook vanuit andere landen. Saskia en ik volgen het nieuws uit Indonesië natuurlijk aandachtig en zien dat de cijfers misschien verschillen, maar de onzekerheid en onduidelijk even groot is. Ook in Indonesië is de zogenaamde oversterfte veel hoger dan de overheidscijfers van coronaslachtoffers. Bovendien is in Indonesië ook onduidelijkheid over wat nu wel mag en wat niet. Terwijl ik merk dat Nederlanders veelal de grenzen van het toelaatbare opzoeken hoor ik over veel Indonesiërs die het zekere voor het onzekere nemen.
Een gebed uit Zuid-Afrika, waar er door het coronavirus ook hele andere schrijnende situaties ontstaan.
Met Pinksteren weten we ons als kerken wereldwijd aan elkaar verbonden. Als uiting daarvan hebben christenen uit Colombia, Indonesië, Moldavië, Nederland, Rwanda, Zuid-Afrika en het Midden-Oosten een gebed geschreven om God te bidden voor de nood die er vanwege de coronacrisis is en te danken voor de hulp en verbondenheid waarmee kerken elkaar ondersteunen.
In gezinshuis Home4You in jeugddorp De Glind vinden vijf uithuisgeplaatste kinderen een veilig thuis bij Wim en Diane. Het principe van een gezinshuis is 'de kracht van het gewone leven'. Niet eerder was dat gewone leven zo ongewoon. De coronacrisis zet alles op zijn kop, ook in gezinshuizen. Hoe werkt dat als kinderen niet meer naar hun vader of moeder kunnen, niet naar hun weekendlogeergezin en maar beperkt naar school?
In Zambia zijn afstand bewaren en mondkapjes op straat verplicht. Scholen en universiteiten zijn nog dicht. Kerkdiensten mogen weer, maar met beperkingen. Er mogen geen handen geschud worden na afloop van de dienst zoals gebruikelijk.....
Theologiedocenten in Zambia
Vandaag is de dag dat in Zuid-Afrika de oorspronkelijke periode van lockdown (21 dagen) zou eindigen. Inmiddels verlengd tot eind april, lijkt het er op dat die drie weken het maximum waren wat met name de arme bevolking aankan.
Het coronavirus heeft ook het dagelijks leven in Egypte flink in zijn greep. Grenzen zijn gesloten en er is een avondklok ingesteld. Mensen werken zoveel mogelijk thuis. Ook kerken moesten hun deuren sluiten. Daarnaast heeft Egypte te kampen met zware overstromingen door noodweer. Medewerkers van BLESS, de diaconale organisatie van de Koptisch-Orthodoxe Kerk en partner van Kerk in Actie, werken volop mee om de getroffen families te helpen.
Op maandag 9 maart waren Hans en Wil weer terug in Nederland en hadden het voornemen om binnen enkele dagen een afsluitende blog te schrijven. Maar meteen werden ze geconfronteerd met de ontwikkelingen rond de corona-crisis, waarvan ze in Cuba nog niet veel gemerkt hadden. Twee dagen later kwam het bericht uit Cuba dat drie Italiaanse toeristen daar besmet bleken en begonnen daar ook de beperkende maatregelen. Hans: "Wat dat betreft waren we precies op tijd weer terug."
Er is geen ontkomen aan, vrijwel alles gaat momenteel over het coronavirus, zo ook deze blog. Terwijl sommigen het enkele weken geleden nog als onschuldige griep zagen wordt het nu een regelrechte crisis genoemd. De ontwrichtende kracht van de pandemie is ook voor Saskia en mij realiteit geworden, afgelopen week moesten we namelijk Indonesië verlaten om tijdelijk terug te keren naar Nederland.
Ze schuift het onderste luikje een centimeter of tien open. Daar kan ze dan nét de envelop met het leefgeld en de brief met de nieuwste corona-instructies doorheen steken. Door het raam van de bouwkeet glimlacht ze nog even naar de man die het aanneemt. Geen handdruk, geen schouderklopje. “Je moet er niet aan denken dat we het coronavirus hier krijgen”. INLIA, partner van Kerk in Actie, neemt vele maatregelen om gasten en medewerkers te beschermen.